رزق فراوان
[اگر سوره والعادیات] «روزی 110 مرتبه خوانده شود، روزی حلال فراوان خواهد آمد.»[1]
[خواندن 110 مرتبه سوره والعادیات تقریبا 35 دقیقه طول می کشد. و لازم نیست یک مرتبه و پشت سر هم خوانده شود. می توان در طول روز و در ساعات فراغت به تدریج 110 مرتبه خواند]

عظمت سوره های مسبحات
«مرحوم سید علی آقا قاضی، شب ها قبل از خواب[مسبحات ششگانه، یعنی سوره های حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی را] می خواند؛ چه آن که روایت دارد پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) هم قبل از خواب می خواندند و می فرمودند: در این سوره ها آیه ای است که بهتر از هزار آیه است؛[2] و امام باقر(علیه السلام) فرمود: کسی که قبل از خواب مسبحات را بخواند، نمی میرد تا آن که حضرت قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را درک کند و اگر بمیرد، در جوار پیامبر خواهد بود[3]».[4]

ذکر یونسیه
«در ایام فراغت، مانند راه رفتن و نشستن، برای نورانیت قلب و رفع حجاب ها، ذکر یونسیه[لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین[5]] مناسب است».[6]

ذکر «ناد علی»
از اذکار اهل ولایت، ذکر «ناد علی» است که در کتاب ها به صورت های مختلف نقل شده است. استاد این ذکر «نادعلی» را چنین می خواند:
«ناد علیا مظهر العجائب، تجده عونا لک فی النوائب، کل هم و غم سینجلی، بولایتک یا علی یا علی یا علی، یا ابا الغوث اغثنی، یا ولی الله ادرکنی، بلطفک الخفی، لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین».
آن بزرگوار می فرمود: «اگر یا علی در این ذکر 100 بار گفته شود، خوب است.[7] من از ناد علی خیر زیادی دیدم. هر مشکلی در نجف برایم پیش می آمد، می رفتم صحن حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و چند بار آن را می خواندم مشکلم حل می شد».[8]

توسل به حضرت جوادالائمه(علیه السلام)
بسیار دیده و شنیده شد که افراد برای امور مادی، مانند خرید خانه و ماشین و رزق و ازدواج، از وی راهنمایی می خواستند. آن بزرگوار می فرمود: «سوره یس بخوانید و ثواب آن را به امام جواد(علیه السلام) تقدیم کنید، حاجت شما را خواهند داد. گاه امر می کرد صلوات برای حضرتش هدیه کنند و آن را در توسل به این امام کریم مجرب می دانست.»[9]

سجده شکر
در طریق استاد، سجده یکی از ارکان بندگی و توحید است.
سیره استاد بعد از نمازها این بود: ابتدا پیشانی بر مهر می گذاشت و سه مرتبه می گفت: الحمدلله؛ بعد گونه راست را بر مهر می گذاشت و سه بار می گفت: شکرا لله؛ و سپس گونه چپ را بر مهر نهاد و سه مرتبه می گفت: استغفرالله.
از وی سؤال شد این چه سجده ای است؟ فرمود: «حضرت ابراهیم(علیه السلام) به[یاری] این سجده خلیل و دوست خدا شد.»[10]

عشق به نجف
حضرت استاد همیشه در فکر حرم امیرالمؤمنین ونجف اشرف و وادی السلام بودند، وقتی سخن از دیار عاشقان می شد با شور و میل و با احساسی خاص از آن یاد می کردند. این هجران سبب شد که در روح و جسم ایشان اثر بگذارد، و در خلوت خانه سکوت بنشینند، و می فرمودند: من اگر نجف بروم حالم خوب می شود.
می فرمودند: نجف چیز دیگری است، حتی مساجد کوچک آن جا دارای یک معنویتی است که مساجد بزرگ ایران مثل مسجد گوهر شاد خراسان آن معنویت را ندارد. در نجف 360 پیامبر دفن هستند و در کربلا 260 پیامبر. قبر حضرت آدم و نوح(علیهما السلام) در کنار قبر امیرالمؤمنین(علیه السلام) می باشد.
آنقدر نجف مهم است که مانند مرحوم شیخ زین العابدین مرندی که مجتهدی مسلم و با تقوا بود، گاهی می آمد جلو درب صحن امیرالمؤمنین(علیه السلام)، آنجا که گداها می نشستند، می نشست، می گفتند: آقا اینجا خوب نیست؟ ! می فرمود: اینجا جایی است که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حضرت خضر به طرف حرم می روند، من هم نشسته ام تا شاید توجهی به من کنند.[11]

توسل به امیرالمؤمنین(علیه السلام)
درباره توسل به امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمودند: هر مشکل که برایم در نجف پیش می آمد، می رفتم صحن امیرالمؤمنین(علیه السلام) و هفت بار «ناد علی» می خواندم و مشکلم حل می شد. می فرمود: آنقدر نجف هیبت از صاحب هیبت امیرالمؤمنین(علیه السلام) دارد که اگر اعلم علما به آن جا بیایند همانند یک طلبه می ماند.

پی نوشت: