سیر آدمى، در سه مقطع خیلى حسّاس است؛ یکى وقتى به دنیا مى ‏آید، حس مدرکه قوىّ ندارد. سختی در وقتى است که می‌ خواهد از این دنیا برود و سخت ‏تر از آن، وقتى است که براى محضر حق‌ تعالى و حساب و کتاب مبعوث مى ‏شود. خداوند متعال درباره حضرت یحیى علیه‌ السلام فرمود:
وَ سَلامٌ‏ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا؛[۱]
و سلام بر او در روزى که تولّد یافت و در روزى که مى‏ میرد و در روزى که زنده و برانگیخته مى ‏شود.
این سه مقطع خیلى حساس است. به تعبیر امیرالمؤمنین علیه ‏السلام بیشترین لطف را خداوند متعال به کسى کرده که وقت برپایى حشر، به اندازه کف‌ پایى جاى آرام داشته باشد.
سلول‌ هاى خاک مانند بمب اتم زیر پاى آدم منفجر مى ‏شوند؛ واویلاست! افراد در همان حال هم مختلف هستند. بعضى ‏ها حشرى آسان دارند؛ ولی برای بعضی‌ ها هزار سال طول مى‏ کشد. آنجا فارغ از زمان است:
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فی‏ یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ‏ سَنَهٍ مِمَّا تَعُدُّونَ؛[۲]
خداوند متعال امور این جهان را از آسمان به سوى زمین تدبیر مى ‏کند. سپس در روزى که مقدار آن هزار سال از سال‌ هایى است که شما مى ‏شمرید، حقایق امور و اوامر و ارواح به سوى او بازمى ‏گردند.
معطلى‏ ها، باز پس‌ دادن حساب‌ ها… اللّه‏ اکبر! انبیا و اولیا و ائمه علیهم‌ السلام در تعبیرها، مناجات‌ ناصریها و گریه‏ ها، این حقایق را تبیین مى‏ کردند.

-----------------------
[۱]. سوره مریم، آیه ۱۵.
[۲]. سوره سجده، آیه ۵.

منبع : بنیاد هاد