[توضیح ضروری : وهابی ها در شبکه های ضد شیعه دائما این جملات را تکرار می کنند : هرگونه توسل به غیر خدا و تبرک حرام و شرک است و تبرک و استشفای به تربت امام حسین علیه السلام را نیز شرک می دانند.حضرت استاد قزوینی در ادامه این بحث مطالبی از کتب اهل سنت نقل می کنند که در آنها حتی بال مگس و ادارار شتر به عنوان شفا مطرح می شود. و یا مردم باقی مانده آب غسل میت ابن تیمیه به جهت استشفا نوشیدند .و یا خاک قبر بخاری را به جهت تبرک بردند.
عجبا که تبرک و استشفای به آب غسل میت ابن تیمیه شرک شمرده نشود یا تبرک به خاک قبر بخاری اشکالی ندارد و تبرک به خاک مطهر سبط رسول خدا سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (سلام خدا بر او باد) با آن عظمت شخصیت شرک شمرده شود.  ؟! ]
------------------------------
اسباب شفا از دیدگاه آیات و روایات اهل سنت
طبق آیات قرآن و روایات، خداوند قادر و حکیم، شفاء را در بعضی از آِیات و اذکار و همچنین اشیاء اعم از اطعمه و اشربه قرار داده است.
موارد بسیاری را می توان یافت که در قرآن و روایات شیعه یا سنی تصریح شده است که خداوند به وسیله آن چیزها شفا می دهد که ما به چند مورد به صورت خلاصه اشاره خواهیم کرد:
قرآن شفاست
خداوند کریم در قرآن می فرماید:
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآَنًا أَعْجَمِیا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آَیاتُهُ أَأَعْجَمِی وَعَرَبِی قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آَمَنُوا هُدًی وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لَا یؤْمِنُونَ فِی آَذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیهِمْ عَمًی أُولَئِکَ ینَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ. فصلت/44.
و اگر [این کتاب را ] قرآنی غیر عربی گردانیده بودیم، قطعاً می گفتند: «چرا آیه های آن روشن بیان نشده؟ کتابی غیر عربی و ] مخاطب آن ]عرب زبان؟» بگو:«این ] کتاب ]برای کسانی که ایمان آورده اند رهنمود و درمانی است، و کسانی که ایمان نمی آورند در گوشهایشان سنگینی است و قرآن برایشان نامفهوم است، و ] گویی ]آنان را از جایی دور ندا می دهند! (فصّلت:44 )
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآَنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا. الإسراء/ 82.
و ما آنچه را برای مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل می کنیم، و ] لی ] ستمگران را جز زیان نمی افزاید.
«عسل» شفاست
ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا یخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآَیةً لِقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ. النحل/69.
سپس از همه میوه ها بخور، و راههای پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوی. ] آنگاه ] از درون [شکم] آن، شهدی که به رنگهای گوناگون است بیرون می آید. در آن، برای مردم درمانی است. راستی در این ] زندگی زنبوران ] برای مردمی که تفکر می کنند نشانه ] قدرت الهی ] است.
«فاتحه الکتاب» شفاست
ابوبکر بیهقی در شعب الإیمان می نویسد:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، أَنَّهُ قَالَ: رَأَیتُ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم)... ثُمَّ قَالَ: " یا جَابِرُ، أَلا أُخْبِرُکَ بِخَیرِ سُورَةٍ نَزَلَتْ فِی الْقُرْآنِ؟ "، قَالَ: قُلْتُ: بَلَی یا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: " فَاتِحَةُ الْکِتَابِ، قَالَ عَلِی: وَأَحْسَبُهُ، قَالَ: فِیهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ ".
از جابر بن عبدالله انصاری نقل شده است: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود ای جابر! آیا تو را خبر ندهم به بهترین سوره ای که در قرآن نازل شده، عرض کردم بلی یا رسول الله صلی الله علیه و آله ، فرمودند: «فاتحه الکتاب» بزرگ است و من آن را بزرگ می شمارم فرمود: در آن شفای از هر دردی است.
البیهقی، أحمد بن الحسین بن علی بن موسی ابوبکر (متوفای458هـ) شعب الإیمان، تحقیق: محمد السعید بسیونی زغلول، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولی، 1410هـ.، ص797.
خاک مدینه و آب دهان بعضی از ما شفا است
محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح خود می نویسد که خاک مدینه و آب دهان برخی از افراد شفا است:
عن عَائِشَةَ قالت کان النبی صلی الله علیه وسلم یقول فی الرُّقْیةِ تُرْبَةُ أَرْضِنَا وَرِیقَةُ بَعْضِنَا یشْفَی سَقِیمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا.
عایشه از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است که با رقیه کردن با خاک زمین ما و آب دهان بعضی از ما شفا می یابد مریض ما به اذن پروردگار ما.
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5، ص2168، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
«بال مگس» شفاست
أَبَا هُرَیرَةَ رَضِی اللَّهُ عَنْهُ، یقُولُ: قَالَ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم): " إِذَا وَقَعَ الذُّبَابُ فِی شَرَابِ أَحَدِکُمْ فَلْیغْمِسْهُ، ثُمَّ لِینْزِعْهُ فَإِنَّ فِی إِحْدَی جَنَاحَیهِ دَاءً وَالْأُخْرَی شِفَاءً "
اباهریره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده است: هرگاه پشه در نوشیدنی شما افتاد، آن را در نوشیدنی خود غرق کنید ، بعد از آن خارج کنید، پس به درستیکه در یک بال آن مرض و در یک بال آن شفاست.[شاید بالی که در آن مرض است در نوشیدنی شما فرو رفته باشد]
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5ص 2180 تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
«آب قارچ (کمأه)» شفای چشم است
عن سَعِیدِ بن زَیدٍ رضی الله عنه قال قال رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم الْکَمْأَةُ من الْمَنِّ وَمَاؤُهَا شِفَاءٌ لِلْعَینِ .
سعید بن زید روایت کرده است رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود : کماه[که همان قارچ است] از « منّ » است [من طعامهایی که خداوند برای بنی اسرائیل نازل کرد] و آب قارچ شفای چشم است.
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری،ج4، ص1700/ ج5ص 2159 تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
سیاه دانه (الحبه السوداء) شفاست
عن خَالِدِ بن سَعْدٍ قال خَرَجْنَا وَمَعَنَا غَالِبُ بن أَبْجَرَ فَمَرِضَ فی الطَّرِیقِ فَقَدِمْنَا الْمَدِینَةَ وهو مَرِیضٌ فَعَادَهُ بن أبی عَتِیقٍ فقال لنا عَلَیکُمْ بِهَذِهِ الْحُبَیبَةِ السَّوْدَاءِ فَخُذُوا منها خَمْسًا أو سَبْعًا فَاسْحَقُوهَا ثُمَّ اقْطُرُوهَا فی أَنْفِهِ بِقَطَرَاتِ زَیتٍ فی هذا الْجَانِبِ وفی هذا الْجَانِبِ فإن عَائِشَةَ حَدَّثَتْنِی أنها سَمِعَتْ النبی صلی الله علیه وسلم یقول إِنَّ هذه الْحَبَّةَ السَّوْدَاءَ شِفَاءٌ من کل دَاءٍ إلا من السَّامِ قلت وما السَّامُ قال الْمَوْتُ.
خالد بن سعد می گوید به همراه غالب بن ابجر به مسافرت رفته بودیم که در بین راه مریض شد وقتی هم که به مدینه رسیدیم همچنان مریض بود، ابو عتیق به عیادتش آمد به ما گفت بر شما باد سیاه دانه پنج یا هفت دانه از آن را کوبیده و به همراه روغن زیتون در هر دو سوراخ بینی او بریزید به درستیکه عایشه از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای من روایت کرد: «سیاه دانه شفای تمامی درد هاست مگر از سام، سوال کردم سام چیست؟ فرمودند: مرگ».
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5، ص2154،تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
«حجامت» شفاست
أَنَّ جَابِرَ بن عبد اللَّهِ رضی الله عنهما دعا الْمُقَنَّعَ ثُمَّ قال لَا أَبْرَحُ حتی تَحْتَجِمَ فَإِنِّی سمعت رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یقول إِنَّ فیه شِفَاءً
جابر بن عبد الله انصاری مقنع را فراخواند، سپس گفت مفارقت نمی کنم ؛ مگر اینکه حجامت کنم، من از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمودند در حجامت شفاست.
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری،، ج5ص 2156،،تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
«عود هندی » شفاست
عَنْ أُمِّ قَیسٍ بِنْتِ مِحْصَنٍ قَالَتْ: سَمِعْتُ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) یقُولُ: " عَلَیکُمْ بِهَذَا الْعُودِ الْهِنْدِی، فَإِنَّ فِیهِ سَبْعَةَ أَشْفِیةٍ: یسْتَعَطُ بِهِ مِنَ الْعُذْرَةِ، وَیلَدُّ بِهِ مِنْ ذَاتِ الْجَنْبِ "،....
ام قیس دختر محصن روایت کرده است : رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: برشما باد عود هندی؛ زیرا در آن هفت شفای از هفت درد است که از آن جمله است مریضی ذات الجنب (التهاب و تحریک پرده ذات الجنب).
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5، ص2155/2160،تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
النیسابوری القشیری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج (متوفای261هـ)، صحیح مسلم،ج 4ص 1734، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت.
عَنْ عَائِشَةَ: أَنَّ امْرَأَةً دَخَلَتْ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) وَمَعَهَا صَبِی یسِیلُ مَنْخَرَاهُ دَمًا، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم):" عَلامَ تَدْغَرْنَ أَوْلادَکُنَّ؟ أَلا أَخَذْتِ قُسْطًا بَحَرِیا، ثُمَّ أَسْعَطْتِهِ إِیاهُ، فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ سَبْعَةِ أَدْوِیةٍ إِحْدَاهُنَّ ذَاتُ الْجُنُبِ ".
از عایشه روایت شده است زنی به همراه فرزندش بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وارد شدند و از سوراخهای بینی او خون جاری بود، رسول خدا صلی الله علیه و آله به او فرمودند:
با چه چیزی اولاد خود را بخور می دهید (درمان می کنید)؟ چرا قسط بحری تهیه نمی کنی و در بینی اش نمی گذاری، بدرستیکه در آن شفاء از هفت درد است که یکی از آن ذات الجنب است.
الهیثمی، ابوالحسن نور الدین علی بن أبی بکر (متوفای 807 هـ)، کشف الإستار عن زوائد البزار علی الکتب الستة، ص881، تحقیق: حبیب الرحمن الأعظمی، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بیروت، الطبعة: الأولی، 1399هـ ـ 1979م.
تلبینه شفاست
عَنْ عَائِشَةَ زَوْجِ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) یقُولُ: " التَّلْبِینَةُ مُجِمَّةٌ لِفُؤَادِ الْمَرِیضِ تَذْهَبُ بِبَعْضِ الْحُزْنِ "
از عایشه نقل شده است: من از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم فرمودند تلبینه دل مریض را قرص و محکم می کند و اندوه را از بین می برد.
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5، ص2067 تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
التلبینة حساء یتخذ من دقیق أو نخالة ویجعل فیه عسل وإنما سمیت تلبینة تشبیهاً باللبن لبیاضها ورقتها
ثعالبی گفته است: تلبینه غذای پخته شده ای است که از آرد یا نخاله آن وروغن درست شده است که در آن عسل ریخته شده باشد، و وجه تسمیه آن شباهتش به شیر است به سبب سفیدی و رقیق بودن آن.
عبد الملک بن محمد بن إسماعیل أبو منصور الثعالبی (متوفای429، فقه اللغة، ج1، ص58.
عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ أَبِی طَلْحَةَ، عَنِ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) قَالَ: " فِی التَّلْبِینَةِ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ ".
از اسحاق بن ابی طلحه روایت شده که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: در تلبینه شفای از هر درد است.
العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر ابوالفضل (متوفای852هـ)، المطالب العالیة بزوائد المسانید الثمانیة، ج11، ص38، تحقیق: د. سعد بن ناصر بن عبد العزیز الشتری، ناشر: دار العاصمة/ دار الغیث، الطبعة: الأولی، السعودیة - 1419هـ.
«نماز» شفاست
عَنْ أَبِی هُرَیرَة، قَالَ: مَا هَجَّرْتُ، إِلَّا وَجَدْتُ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) یصَلِّی، قَالَ: فَصَلَّی، ثُمَّ قَالَ: " اشِکَنْبْ دَرْدْ؟ ". قَالَ: قُلْتُ: لَا، قَالَ: " قُمْ فَصَلِّ، فَإِنَّ فِی الصَّلَاةِ شِفَاءً ".
ابوهریره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده است: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای ابا هریره! آیا شکمت درد می کند؟ عرض کردم: بلی. فرمودند: بلند شو نماز بخوان به راستی در نماز شفاست.
الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل،ج2 ص390 ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.
« ذکر لا حول ولا قوه الا بالله » شفاست
عَنْ بَهْزِ بْنِ حَکِیمٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّهِ، عَنِ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) قَالَ: أَکْثِرُوا مِنْ قَوْلِ: لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ، فَإِنَّهُ کَنْزٌ مِنْ کُنُوزِ الْجَنَّةِ، وَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِینَ دَاءً، أَوَّلُهَا الْهَمُّ.
از بهز بن حکیم از پدرش و پدرش از جدش از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت کرده: آن حضرت فرمودند: ذکر لاحول و لا قوة الا بالله را زیاد بگویید ؛ زیرا این ذکر گنجی از گنجهای بهشتی است و در آن شفای نود ونه درد است که اولین آنها اندوه است.
ابوالقاسم سلیمان بن أحمد بن أیوب (متوفای360هـ)، المعجم الأوسط، ج1 ص289 ،تحقیق: طارق بن عوض الله بن محمد،‏عبد المحسن بن إبراهیم الحسینی، ناشر: دار الحرمین - القاهرة – 1415هـ.ق
«غبار مدینه» شفاست
عَنْ إِسْمَاعِیل بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ ثَابِتِ بْنِ قَیسِ بْنِ شَمَّاسٍ، عَنْ أَبِیهِ رَضِی اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): غُبَارُ الْمَدِینَةِ شِفَاءٌ مِنَ الْجُذَامِ.
اسماعیل بن محمد بن ثابت بن قیس بن شماس از پدرش از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است: گرد وغبار شهر مدینه شفای از جذام است.
السیوطی، جلال الدین أبو الفضل عبد الرحمن بن أبی بکر (متوفای911هـ)، الفتح الکبیر فی ضم الزیادة إلی الجامع الصغیر، ج2 ص242، دار الفکر - بیروت / لبنان - 1423هـ - 2003م، الطبعة: الأولی، تحقیق: یوسف النبهانی.
أبو البقاء محمد بن أحمد بن محمد ابن الضیاء المکی الحنفی الوفاة: 854هـ، تاریخ مکه المکرمه و مسجد الحرام تاریخ مکة المشرفة والمسجد الحرام والمدینة الشریفة والقبر الشریف، ج1، ص234، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان - 1424هـ - 2004م، الطبعة: الثانیة، تحقیق: علاء إبراهیم، أیمن نصر
«خرمای عجوه منطقه عالیه» شفاست
عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) قَالَ: " إِنَّ فِی عَجْوَةِ عجوة الْعَالِیةِ شِفَاءً....
عایشه از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است که: به درستیکه در خرمای عجوة منطقه عالیه شفاست....
النیسابوری القشیری، ابوالحسین مسلم بن الحجاج (متوفای261هـ)، صحیح مسلم، ج3 ص1619 تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت.
النسائی، ابوعبد الرحمن أحمد بن شعیب بن علی (متوفای303 هـ)، السنن الکبری، ج4ص 369، تحقیق: د.عبد الغفار سلیمان البنداری، سید کسروی حسن، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولی، 1411 - 1991.
الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6 ص105 ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.
«دنبه گوسفند اعرابی» شفاست
أَنَسَ بْنَ مَالِکٍ، یقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) یقُولُ: " شِفَاءُ عِرْقِ النَّسَا، أَلْیةُ شَاةٍ أَعْرَابِیةٍ تُذَابُ، ثُمَّ تُجَزَّأُ ثَلَاثَةَ أَجْزَاءٍ، ثُمَّ یشْرَبُ عَلَی الرِّیقِ فِی کُلِّ یوْمٍ جُزْءٌ "
انس بن مالک از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت می کند که شفای سیاتیک، ذوب شده ی دنبه گوسفند اعرابی است، که سه قسمت شود و در هر روز یک سوم آن ناشتا نوشیده شود.
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، ج4، ص229 تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990.
«بول شتر و شیر او» شفاست
أَنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): " إِنَّ فِی أَبْوَالِ الْإِبِلِ وَأَلْبَانِهَا، شِفَاءً لِلذَّرِبَةِ بُطُونُهُمْ "
ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده: در بول و شیر شتر شفای ذربه شکم («ذرب» به تحریک راء دردی است که عارض بر معده می شود و غذا هضم نمی شود و در آن فاسد می شود و «ذرب» به سکون راء دردی است که عارض بر کبد می شود.مجمع البحرین / ج‏2 /ص 58 ) است.
الطبرانی، ابوالقاسم سلیمان بن أحمد بن أیوب (متوفای360هـ)، المعجم الکبیر، ج12 ص238تحقیق: حمدی بن عبدالمجید السلفی، ناشر: مکتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانیة، 1404هـ – 1983م.
«استنجاء با آب » شفای بواسیر است
عَنْ عَائِشَةَ " أَنَّ نِسْوَةً مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ دَخَلْنَ عَلَیهَا، فَأَمَرَتْهُنَّ أَنْ یسْتَنْجِینَ بِالْمَاءِ، وَقَالَتْ: مُرْنَ أَزْوَاجَکُنَّ بِذَلِکَ، فَإِنَّ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) کَانَ یفْعَلُهُ، وَهُوَ شِفَاءٌ مِنَ الْبَاسُورِ "
از عایشه نقل شده است که زنانی از اهل بصره بر او وارد شدند آنها را امر کرد که با آب استنجاء کنند. سپس به آنان توصیه کرد که به شوهرانشان هم امر به استنجاء به آب کنند، استنجاء به آب از سنت نبوی بوده است و استنجاء با آب شفای از بواسیر است.
الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6ص93، ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.
گیاه «سنا» شفاست
عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَیسٍ، قَالَتْ: قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): "... فَقَالَ: " لَوْ کَانَ شَیءٌ یشْفِی مِنَ الْمَوْتِ کَانَ السَّنَا، أَوِ السَّنَا شِفَاءٌ مِنَ الْمَوْتِ.
از اسماء بنت عمیس نقل شده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود:... اگر چیزی شفای از مرگ باشد آن چیز گیاه «سنا» است، یا سنا شفای از مرگ است.
الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفای241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6 ص369 ناشر: مؤسسة قرطبة – مصر.
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین،ج4، ص448، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990.
«شیر گاو» شفاست
عَنْ طَارِقِ بْنِ شِهَابٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، عَنِ النَّبِی صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآَلِهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: " مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ دَاءٍ إِلا وَقَدْ أَنْزَلَ لَهُ شِفَاءً، وَفِی أَلْبَانِ الْبَقَرِ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ ".
طارق بن شهاب از عبد الله از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است: خداوند هیچ دردی را خلق نکرده؛ مگر اینکه دوایش را آفریده است و در شیر گاو شفای برای تمامی دردهاست.
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، 4، ص218، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990،
النسائی، ابوعبد الرحمن أحمد بن شعیب بن علی (متوفای303 هـ)، السنن الکبری، ج4، ص371، تحقیق: د.عبد الغفار سلیمان البنداری، سید کسروی حسن، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولی، 1411 - 1991.
هلیله سیاه (ِالْهِلِیلِجِ الأَسْوَدِ) شفاست
عَنْ أَبِی هُرَیرَةَ رَضِی اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآَلِهِ وَسَلَّمَ: " عَلَیکُمْ بِالْهِلِیلِجِ الأَسْوَدِ، فَاشْرَبُوهُ، فَإِنَّهُ شَجَرَةٌ مِنْ شَجَرِ الْجَنَّةِ، طَعْمُهُ مُرٌّ، وَهُوَ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ ".
ابوهریره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده است که بر شماست که هلیله سیاه بخورید ؛ چون هلیله سیاه یک درخت بهشتی است و طعم تلخی دارد و شفای برای تمامی دردهاست.
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، ج4، ص448، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990.
«نمک» شفاست
عَنْ عَلِی رَضِی اللّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): " إِذَا أَکَلْتَ فَابْدَأْ بِالْمِلْحِ، وَاخْتِمْ بِالْمِلْحِ، فَإِنَّ الْمِلْحَ شِفَاءُ سَبْعِینَ دَاءً، أَوَّلِهَا الْجُنُونِ وَالْجُذَامِ، وَالْبَرَصِ، وَوَجَعِ الْأَضْرَاسِ، وَوَجَعِ الْحَلْقِ، وَوَجَعِ الْبَطْنِ ".
علی علیه السلام (علیه السلام) از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت فرمود: هنگام غذا خوردن با نمک شروع کن و با نمک پایان بده، به درستیکه نمک شفای هفتاد درد است، از آن جمله است جنون و جذام و پیسی و ورم لثه و ورم حلق و و ورم شکم است.
العسقلانی، ابن حجر ،متوفای 852 المطالب العالیه بزوائد المسانید الثمانیه،ج 10، ص705، دار النشر العاصمه - الغیث المملکه العربیه السعودیه محقق عبد الله بن عبد المحسن بن احمد التوجیری الطبعه الاولی، عام 1998 م – 1419 هـ.
پرپین (یا الرِّجْلَةِ یا الفرفحینه یا سرمه یا خرفه) شفاست
إِبْرَاهِیمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَسْلَمِی، عَنْ ثَوْرٍ، قَالَ: مَرَّ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) بِالرِّجْلَةِ، وَفِی رِجْلِهِ قُرْحَةٌ، فَدَاوَاهَا بِهَا، فَبَرَأَتْ، فَقَالَ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم): " بَارَکَ اللَّهُ فِیکِ، انْبُتِی حَیثُ شِئْتِ، فَأَنْتِ شِفَاءٌ مِنْ سَبْعِینَ دَاءً، أَدْنَاهُ الصُّدَاعُ ".
ابراهیم بن محمد اسلمی از ثور روایت کرده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله از کنار بوته رجله ای (پرپین یا خرفه ) عبور کردند و بوسیله آن کوبیدگی که در پای مبارکشان بود درمان کردند سپس به آن خطاب کردند رشد کن هرجا که بخواهی زیرا تو شفا دهنده هفتاد درد هستی که کمترینش سردرد است.
الحارث بن أبی أسامة / الحافظ نور الدین الهیثمی الوفاة: 282بغیة الباحث عن زوائد مسند الحارث، ج2، ص579، دار النشر: مرکز خدمة السنة والسیرة النبویة - المدینة المنورة - 1413 - 1992، الطبعة: الأولی، تحقیق: د. حسین أحمد صالح الباکری
«بادمجان» شفاست
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: کُنَّا فِی وَلِیمَةِ رَجُلٍ مِنَ الأَنْصَارِ، فَأَتَی بِطَعَامٍ فِیهِ بَاذِنْجَانُ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: یا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) إِنَّ الْبَاذِنْجَانَ یهَیجُ الْمرارَ وَییبِّسُ اللِّسَانَ، فَأَکَلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) بَاذِنْجَانَةً فِی لُقْمَةٍ، فَأَعَادَ الرَّجُلُ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): " إِنَّمَا الْبَاذِنْجَانُ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ، وَلا دَاءَ فِیهِ ".
از ابن عباس می گوید ما بر خوان ولیمه مردی از انصار بودیم که غذایی آورد که در آن بادمحان بود، مردی از قوم گفت یا رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بادمجان تلخی ها را زیاد دارد و زبان را خشک می کند، پس حضرت بادمجان کوچکی را دریک لقمه خوردند آن مرد باز هم همان حرفها را تکرار کرد، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بادمجان شفای از هر دردی است و مرضی در آن نیست.
عبد الرحمن بن محمد بن احمد بن فضاله النیسابوری، متوفای 420، فوائد ابی علی بن فضاله،، ص4.
«پنیر به همراه گردو» شفاست
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَالَ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم): الْجُبْنُ دَاءٌ فَإِذَا أُکِلَ بِالْجَوْزِ فَهُوَ شِفَاءٌ.
از ابن عباس نقل شده است: «رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: پنیر مرض است؛ اما هنگامیکه با گردو خورده شود شفاست. »
الرافعی القزوینی، عبد الکریم بن محمد (متوفای 623 هـ)، التدوین فی أخبار قزوین، ج1،، ص457، تحقیق: عزیز الله العطاری، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت - 1987م.
«نوشیدن اضافه وضوء مؤمن » شفاست
عَبْدَ اللَّهِ بْنَ بِشْرٍ، وَجَمَاعَةً مِنْ أَصْحَابِ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) یقُولُونَ: سَمِعْنَا النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) یقُولُ: " الشُّرْبُ مِنْ فَضْلِ وُضُوءِ الْمُؤْمِنِ فِیهِ شِفَاءٌ مِنْ سَبْعِینَ دَاءً أَدْنَاهُمُ الْهَمُّ".
عبد الله بن شبر و جماعتی از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده اند: خوردن اضافه آب وضوی مومن شفای از هفتاد درد است که کوچکترین آنها اندوه است.
ابن الجوزی، عبد الرحمن بن علی بن الجوزی (متوفای 597 هـ)، العلل المتناهیة فی الأحادیث الواهیة، ج1، ص352، تحقیق: خلیل المیس، دار النشر: دار الکتب العلمیة – بیروت، الطبعة: الأولی 1403.
«آب زمزم» شفاست
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): " مَاءُ زَمْزَمَ لِمَا شُرِبَ لَهُ، فَإِنْ شَرِبْتَهُ تَسْتَشْفِی بِهِ شَفَاکَ اللَّهُ، وَإِنْ شَرِبْتَهُ مُسْتَعِیذًا عَاذَکَ اللَّهُ، وَإِنْ شَرِبْتَهُ لِیقْطَعَ ظَمَأَکَ قَطَعَهُ ".
ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است آب زمزم برای هر آنچه نوشیده شود (برآورده می شود ) اگر نوشیدی که شفا پیدا کنی خدا تو را شفاء می دهد، اگر به نیت استعاذه بنوشی خداوند تورا پناه می دهد، و اگر برای رفع تشنگی نوشیدی تشنگی ات را رفع می کند.
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، ج1، ص646 تحقیق:
مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990،

---------------------------------------
منبع:‌سایت  موسسه ولی عصر (عج) - آیت الله حسینی قزوینی