مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قبل از مردن را تعریف کنیم: چند روز پیش در شهری بودیم که همه دزد بودند. جیب همدیگر را می زدند. در سلام و علیک جیب می بریدند. هر جا می رفتیم می دیدیم همه مشغول جیب بری هستند. من هم غریب بودم. می خواستم بخوابم می ترسیدم. اگر صد دینار پول داشتم زیر تشک مخفی می کردم.
نمی دانم آن جا چه شهری بود! خدا نصیب نکند. تمام، دزد بازار. تمام زبان ها چرب  و نرم. حتی شب های عاشورا دیدم یک دسته می گویند: «یا علی حیدر» و دسته دیگری می گویند: «یا علی صفدر». بعد در شب تاریک دیدم یک وقت چوب ها بیرون آمد و به جان هم افتادند. فقط زن ها و ضُعفا کتک می خوردند. افراد قوی فقط می زدند. بنده هم چند چوب خوردم. خلاصه خدا مرحمت کرد و همان طور که خواب آلود بودم صبح شد و پیش شما آمدم.
دیدی در چه شهر خرابی زندگی می کردیم. الان آمده ام این جا در این شهر که نه جیبم پاییدن دارد نه کسی جیب دارد. سرها برهنه، نه کلاه دارند که کسی کلاه شان را بردارد و نه کسی کلاه سرشان می گذارد. از این کارها هیچ نیست. خلوت خلوت. خدا هست. چیز دیگری نمی خواهیم.
 

منبع: طوبی محبت – ص 162
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی