خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:
وَ لاتَشْتَرُوا بِآیاتی ثَمَناً قَلیلاً؛[۱]
آیات مرا به بهایى اندک نفروشید.
شاید ما ابتدا تصور کنیم که این علمای یهود، آیات الهی را معامله می کردند؛ در حالی که ممکن است ما هم از مصادیق این آیه شریفه باشیم. به این بیان که نکات و نقاط مثبت، لحظه به لحظه در زندگی ما می آید و این ها آیات الهی هستند. همین که برای من اقبالی آمد -چه به صورت توجهات مقطعی و چه به صورت توجهات عمیق- این ها آیات الهی اند که سر راه من قرار داده شده اند. تعبیر قرآن، لطیف است؛ می فرماید:«وَ لاتَشْتَرُوا بِآیاتی ثَمَناً قَلیلاً»؛ یعنی اگر همه دنیا را هم در مقابلش بگیری، ثمن قلیل گرفته ای. همه دنیا هم در مقابلش ثمن قلیل است.
آن وقت به خاطر اینکه به اقبال قلبم به سمت حق تعالی، توجهی نکردم و روی حال خودم پاگذاشتم؛ لذا باید تاوانش را محکم بدهم و در این صورت خداوند، انسان را فراموش می کند:
قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى؛[۲]            
همان طور که تو از دیدن آیه هاى ما خود را به کورى زدى و آن را فراموش کردى، ما نیز امروز تو را فراموش کردیم.
———————————————————-
پی نوشت:
[۱].سوره مائده، آیه ۴۴.
[۲].سوره طه، آیه ۱۲۶.
--------------------------
منبع: بنیاد هاد