مبلغین دین علاوه بر ارتباط داشتن با مومنین و اهل مسجد، طبعا با انسان های غفلت زده و جاهل(و حتی معاند) نیز برخورد دارند، یکی از شییوه های تبلیغ دین، برخورد دوستانه با افراد گناهکار و دادن امیدواری به آنان است. «بگو: اى بندگان من كه در جنايت به خويش (به واسطه گناه) از حد گذشتيد، از رحمت خدا نوميد مگرديد.»[ زمر/53] مطابق این آیه، وقتی خداوند اینگونه با روی باز از توبه کاران استقبال می کند، مبلغ دین نیز باید همینگونه باشد.
البته غالب مبلغین با افرادی که ممکن است خطا و اشتباهی مرتکب شده باشند، رفتاری اسلامی دارند و آنها را بقول معروف تحویل می گیرند. اما نکته ای که حائز اهمیت است اینکه، مبلغ دین باید اعتماد اشخاص را جلب کند و افراد فکر کنند که روحانی مبلغ، محرم اسرار آنان است(در حد متعارف) و می تواند با خوشرویی و تخصص، راهی را جلوی پای آنان قرار دهد تا انشاءالله از اشتباهات خود فاصله بگیرند.