«إِنَّ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعَآئِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيم‏‏»(بقره/158)

همانا صفا ومروه، از شعائر خداست. پس هر كه حج خانه‏ ى خدا و يا عمره به جاى آورد، مانعى ندارد كه بين صفا و مروه طواف كند. و (علاوه بر واجبات) هر كس داوطلبانه كار خيرى انجام دهد، همانا خداوند سپاسگزار داناست.

سؤال: مشركان و مسلمانان هر دو بين صفا و مروه سعى مى‏ كردند، پس چه فرقى بين عمل آن دو گروه است؟

پاسخ: نيّت، به كارها ارزش مى ‏دهد. مشركان براى لمس بت‏ ها، سعى مى‏ كردند، ولى قرآن مى ‏فرمايد: براى رضاى خدا سعى كنيد. «فلاجناح عليه ان‏يطّوف بهما»

بسيارى از كارها ظاهرى يكسان دارد، اما انگيزه متفاوت است. نظير دويدن يوسف و زليخا به سوى درهاى بسته، يوسف مى‏ دود تا از گناه فرار كند، ولى زليخا مى ‏دود تا گناه كند. «فاستبقا»

______________________________
(1). زيارت عاشورا.

---------------------------------------------

منبع : حجت الاسلام قرائتی،تمثيلات تفسير نور، ص:24