بسم‌ الله‌  الرّحمن ‌ الرّحيم
 « ..وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ ..»[1] یادآور اسم «الله» را در روزهای معلوم شده دهه‌ ی اول ماه ذیحجة‌ الحرام؛ دارای استعدادهای خاص جهت ارتباط با حضرت پروردگار است و حضرت صادق(علیه السلام) آن‌ جایی که قرآن می‌ فرماید؛ یادآور اسم «الله» را در روزهای معلوم شده، فرمودند: منظور از ایّام معلومات، دهه‌ ی ذیحجه است.[2]

در این ده روز نظام تکوین بستر فراهمی است تا در صورت انجام عبادات خاص آن، حجاب‌ های بین عبد و رب به بهترین نحو مرتفع گردد و قلب با گنجینه‌ های عالم غیب و معنویت هرچه بیشتر مرتبط شود.

رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند:« مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَيَّامِ الْعَشْرِ يَعْنِي عَشْرَ ذِي الْحِجَّةِ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ ذَلِكَ»[3] هیچ روزی نیست که به‌ جا آوردن عمل صالح در آن نزد خداوند محبوب‌ تر از روزهای ده‌ گانه - دهه ذیحجه- باشد. عرض شد؛ ای رسول خدا، حتی جهاد در راه خدا؟ فرمود: حتی جهاد در راه خدا، مگر آن‌ که کسی با جان و مال از منزل خود خارج شود و دیگر باز نگردد».

در دو رکعت نمازی که در این دهه بین نماز مغرب و عشا می‌ خوانی بعد از حمد و سوره‌ ی توحید متذکر چهل روز میقات موسوی می‌ گردی و این‌ که به کمال‌ رسیدن آن به اضافه‌ شدن ده روزی بوده که همان روز اول ذیحجه است و با این کار نه‌ تنها با حضرت موسی(علیه السلام) هماهنگ که بنا به فرمایش امام باقر(علیه السلام) گویا با حاجیان حج گذارده‌ ای.

ماه، ماه توحیدی‌ شدن جان است و انصراف از غیر، و لذا حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام) می‌ فرمایند: « مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ عَشْرِ ذِي الْحِجَّةِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ ثَمَانِينَ شَهْراً فَإِنْ صَامَ التِّسْعَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ صَوْمَ الدَّهْر»[4] هرکس روز اول ماه ذیحجه را روزه بدارد، برای او ثواب روزه‌ ی هشتاد ماه خواهد بود و هرکس نُه روز اول آن ماه را روزه بدارد، خداوند روزه‌ ی دهر را برای او می‌ نویسد.

در این دهه اذکار توحیدی فوق‌ العاده‌ ای را به ما آموزش داده‌ اند. یکی تهلیلاتی که خداوند به حضرت عیسی(علیه السلام) آموخت و فرمود: ای عیسی! این پنج دعا را بخوان، زیرا هیچ عبادتی نزد خدا در ایّام ده‌ گانه‌ ی ذیحجه محبوب‌ تر از آن‌ ها نیست که عبارتند از:

1- « اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ» گواهي مي‌ دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، و براي اوست ملك و مخصوص اوست سپاس، وخير و نيكي به دست اوست ، و او برهر چيزي تواناست.

2- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً» گواهي مي‌ دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، يكتا و بي‌ نياز است، و او شريك و فرزندي نگيرد.

3- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ» گواهي مي‌ دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، يكتاست و بي‌ نياز، فرزند ندارد و فرزند كسي نبوده، و نباشد براي او همتايي.

4- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيي وَ يُميتُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ» گواهي مي‌ دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، براي اوست فرمانروايي، و بر او و براي اوست حمد، زنده كند و بميراند، و او برهر چيزي تواناست.

5- «حَسْبِيَ‌  اللهُ وَ كَفي، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعا، لَيْسَ وَراءَ اللهِ مُنْتَهي، اَشْهَدُ لِلّهِ بِما دَعا، وَ اَنَّهُ بَريءٌ مِمَّنْ تَبَرَّءَ، وَ اَنَّ لِلّهِ الاخِرَةَ وَ الاولي» بس است مرا خدا و مرا كفايت كند، دعاي دعاكننده را مي‌ شنود، نيست وراء خدا نهايتي، شهادت مي‌ دهم برحقانيت آنچه دعوت كرده، و اين‌ كه مبري است از آنچه كه از آن تبري جسته است، ( مثل شريك‌ داشتن) و اين‌ كه از خدا است دنيا و آخرت.

علامه‌ مجلسي«رحمة‌ الله‌ عليه» فرمود: اگر كسي هرروز هر يك از اين دعاها را ده مرتبه بخواند عمل به روايت كرده باشد، و اگر هرروز هر يك را صد مرتبه بخواند بهتر خواهد بود.

تهليلات اميرالمؤمنين(عليه‌ السلام):

وبخواند در هرروزِ اين دهه اين تهليلاترا كه از اميرالمؤمنين(عليه‌ السلام) منقول و اگر روزي ده مرتبه بخواند بهتر است.

«لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الّلَيالي وَالدُّهُورِ» اقرار به يگانگي خدا دارم به شمارة شب‌ ها و روزگاران.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ اَمْواجِ الْبُحُورِ» اقرار به يگانگي خدا دارم به شمارة موج‌ هاي درياها.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ رَحْمَتُهُ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ » اقرار به يگانگي خدا دارم و اين‌ كه رحمت او بهتر است از آنچه مردم جمع كنند.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّوْكِ وَالشَّجَرِ » اقرار بر يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر خار و درختي آن را نمايش مي‌ دهد.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الشَّعْرِ وَ الْوَبَرِ » اقرار به يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر مو و كُركي نمايش حضور و احاطة يگانگي اويند.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الْحَجَرِ وَ الْمَدَرِ» اقرار به يگانگي خدا دارم در همة هستي كه هر سنگ و كلوخي نمايش احاطة يگانة اوست.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ لَمْحِ الْعُيُونِ » اقرار بر يگانگي او دارم كه هر چشم برهم زدني نمايش احاطة اوست و لا غير

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ فِي الّلَيْلِ اِذا عَسْعَسَ، وَالصُّبْحِ اِذا تَنَفَّسَ» اقرار به يگانگي او دارم كه حضور يگانة او در هر به غروب رفتن و به طلوع آمدن روزگار در نمايش است.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الرِّياحِ فِي الْبَراري وَ الصُّخُورِ» اقرار بر حضور و احاطه و تدبير يگانة او دارم، حضور يگانه‌ اي كه در هر وزيدن بادي بر صحرا و سخره نمايان است.

« لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ مِنَ الْيَوْمِ اِلي يَوْمِ يُنْفَخُ فِي‌ الصُّورِ» اقرار برحضور و تدبير يگانة خداوند دارم، تدبيري كه از امروز تا روز قيامت همواره در صحنه است.

وقتی دل انسان توحیدی شد آماده می‌ شود تا حجاب‌ های بین او و پروردگارش مرتفع گردد و آماده شود تا در روز عرفه به نیایش با خداوند پردازد و در عید قربان به مقام قرب الهی نایل گردد.

« إن‌ شاءالله »

التماس دعا

منبع: لب المیزان
...................................................................
پی نوشت ها:
[1] سوره حج، آیه 128.
[2] اقبال الأعمال، اعمال ذیحجه.
[3] وسائل ‏الشيعة ج 14ص 273.
[4] من ‏لا يحضره ‏الفقيه ج 2 ص 87.