مرحوم ثقة الاسلام نوری، در صحیفة ثانیه علویه می فرمایند: از دعاهای علی ـ علیه السّلام ـ سیفی صغیر می باشد که همان دعای قاموس می باشد. و ایشان می فرمایند این دعا در شهرت، کمتر از مناجات خمسة عشر نیست. و در کلمات ارباب علمات و تسخیرات، آثار عجیبی برای آن ذکر شده است

دعای سیفی صغیر، معروف به دعای قاموس، از جمله ادعیه عظیم الشانی است که علما خاصه اهل عرفان بر قرائت آن مدامت داشته اند. ما در اینجا قبل از هر چیز، خواص دعای سیفی صغیر را متذکر شده آنگاه اصل دعا را همراه با ترجمه و اعراب می آوریم:

1. از علی ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند خدای تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد.
2. هرکس آن را در سفر یا حضر بخواند آفتی به او نرسد.
3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل کند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدی در امان باشد. و اگر این دعا را با شکر یا آبی که از نهری جاری برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روی او گشوده شود و اسباب سفر برایش به بهترین وجه فراهم گشته و همنشینی نیک قرین او گردد.
4. خواندن این دعا موجب رستگاری در دو جهان می گردد.
و باز از آن حضرت نقل شده است که فرمودند: در اثنای خواندن دعای سیفی مُلهِم به این حکمت شدم و دانستم که هر خاصیتی در دعای سیفی کبیر است در این کلمات نیز هست.
5. عرفاء می فرمایند: هرکس این کلمات (دعای سیفی) را هر روز یک بار بخواند، از سرّ توحید چیزی بر او منکشف گردد که «لا عینٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت»[1] و هرکس صد بار بخواند، صاحب کشف می گردد و از اهل یقین می شود. و این کلمات شریفه به جهت داشتن مقاصد و مضامین عالیه توحیدی، تأثیر بسزایی در دل آدمی دارد. و اگر بعد از دعای سیفی کبیر[2] خوانده شود در سرعت اجابت بسیار مجرّب است.[3]

دعای سیفی صغیر در کلمات بزرگان و عارفان
1. مرحوم سید هاشم حدّاد. یکی از عرفاء بزرگ، نظرش این بوده که این دعا، آنقدر مضامین قدرتی و سلطنتی دارد که موجب قبض و تنگی صدر می گردد. و نباید بدون اجازه استاد خوانده شود. یعنی معلوم می شود که باید انسان مراحلی از عرفان و سیر و سلوک را بپیماید تا لیاقت و توان خواندن چنین دعائی را داشته باشد. چنان که نقل شده، مرحوم قاضی، به شاگردان خصوصی اجازه می دادند، این دعا را بخوانند.
2. ولی آیة الله مرعشی (ره) و همچنین آیة الله کشمیری، هم خودشان می خوانده اند و به افراد هم توصیه می کرده اند.

انواع ختم دعای شریف سیفی صغیر
مرحوم نراقی در کتاب شریف خزائن[4]، ختم های مختلفی را برای آن ذکر کرده اند، که از جمله آن:
1. نود و نه (99) مرتبه در 99 روز می باشد. و به افرادی هم که توصیه کرده اند، بعد از انجام آن به نتیجه هم رسیده اند و به مدت 43 روز جواب گرفته اند و دشمنانشان نابوده شده اند. و از کلمات علماء و بزرگان به دست می آید که برای رفع دشمنی و نابودی آن خیلی مؤثر است.
2. هکذا در کتاب خزائن آورده اند که: 99 مرتبه در طول 9 روز خوانده شود.
3. و هم چنین 99 مرتبه در طول سه روز هم سفارش شده است که ختم صغیر می نامند.
از علی ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند خدای تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد

دعای سیفی صغیر چه دعایی است؟
در این مورد اقوال مختلف است، مرحوم ثقة الاسلام نوری، در صحیفة ثانیه علویه می فرمایند: از دعاهای علی ـ علیه السّلام ـ سیفی صغیر می باشد که همان دعای قاموس می باشد. و ایشان می فرمایند این دعا در شهرت، کمتر از مناجات خمسة عشر نیست. و در کلمات ارباب علمات و تسخیرات، آثار عجیبی برای آن ذکر شده است.
و هم چنین صالح جوهرچی در کتاب «ضیاءالصالحین»، دعای قاموس را همان سیفی صغیر می دانند. منتهی متن این دعای شریف متفاوت است. یعنی متنی که در خزائن مرحوم نراقی آمده با متن مفاتیح و صحیفة علویه فرق می کند چنان که مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان به نقل از صحیفه ثانیه علویه می فرمایند: منظور از دعای سیفی صغیر، همان دعای قاموس قدرت می باشد.

دعای سیفی صغیر(قاموس)
شیخ اجلّ ثقة الا سلام نورى عطَّرَ اللّهُ مرقده در صحیفه ثانیه علویّه آن را ذکر کرده و فرموده که از براى این دعا در کلمات ارباب طلسمات و تسخیرات شرح غریبى است و از براى او آثار عجیبه ذکر کرده اند و من چون اعتماد بر آن نداشتم ذکر نکردم لکن اصل دعا را ذکر مى کنم تَسامُحا و تَاَسِّیا بالعُلماء الا علامِ و دعا این است:

بنام خداى بخشاینده مهربان
رَبِّ اَدْخِلْنى فى لُجَّةِ بَحْرِ اَحَدِیَّتِکَ وَطَمْطامِ یَمِّ وَحْدانِیَّتِکَ وَقَوِّنى
پروردگارا مرا در میان دریاى یگانگیت و در دل اقیانوس یکتائیت وارد کن و نیرویم ده
بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطانِ فَرْدانِیَّتِکَ حَتّى اَخْرُجَ اِلى فَضاَّءِ سَعَةِ رَحْمَتِکَ
به نیروى پیروز فرمانروایى تنهائیت تا من به فضاى وسیع رحمتت درآیم
وَفى وَجْهى لَمَعاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ اثارِ حِمایَتِکَ مَهیباً بِهَیْبَتِکَ
در حالى که در چهره ام پرتوهایى از برق نزدیکى به تو از آثار حمایتت موجود باشد و از هیبت تو هیبتى
عَزیزاً بِعِنایَتِکَ مُتَجَلِّلاً مُکَرَّماً بِتَعْلیمِکَ وَتَزْکِیَتِکَ واَلْبِسْنى خِلَعَ
گرفته باشد و به عنایت تو نیرومند گشته و به برکت تعلیم و پرورش تو با شوکت و گرامى شده باشد و خلعت
الْعِزَّةِ وَالْقَبُولِ وَسَهِّلْ لى مَناهِجَ الْوُصْلَةِ والْوُصُولِ وَتَوِّجْنى بِتاجِ
عزت و قبولى درگاهت را به من بپوشان و راههاى وصول و رسیدن به درگاهت را برایم هموار ساز و تاج
الْکَرامَةِ وَالْوَقارِ وَاَلِّفْ بَیْنى وَبَیْنَ اَحِبّاَّئِکَ فى دارِ الدُّنْیا وَدارِ
بزرگوارى و وقار بر سرم نه و میان من و دوستانت را در دنیا و آخرت آشتى و الفت بده و
الْقَرارِ وَارْزُقْنى مِنْ نُورِ اسْمِکَ هَیْبَةً وَسَطْوَةً تَنْقادُ لِىَ الْقُلُوبُ
از روشنى نام بزرگوارت هیبت و سطوتى روزى من کن که دلها و ارواح مطیع و منقاد من گردند
وَالاْرْواحُ وَتَخْضَعُ لَدَىَّ النُّفوُسُ وَالاْشْباحُ یا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقابُ
و نفوس و اشباح در پیش من فروتن گردند اى که در برابرش گردنکشان خوار و
الْجَبابِرَةِ وَخَضَعَتْ لَدَیْهِ اَعْناقُ الاْکاسِرَةِ لا مَلْجَاَ وَلا مَنْجا مِنْکَ اِلاّ
پادشاهان خاضع و تسلیمند راه نجات و پناهگاهى از تو جز بسوى تو نیست و کمکى نیست مگر
اِلَیْکَ وَلا اِعانَةَ اِلاّ بِکَ وَلاَ اتِّکاَّءَ اِلاّ عَلَیْکَ ادْفَعْ عَنّى کَیْدَ
بوسیله خودت و اعتمادى نیست جز بر تو دور کن از من بداندیشى
الْحاسِدینَ وَظُلُماتِ شَرِّ المُعانِدینَ وَارْحَمْنى تَحْتَ سُرادِقاتِ
حسودان و تاریکیهاى شر ستیزه جویان را و در زیر پرده هاى عرش خود بر من ترحم کن
عَرْشِکَ یا اَکْرَمَ الاْکْرَمینَ اَیِّدْ ظاهِرى فى تَحْصیلِ مَراضیکَ وَنَوِّرْ
اى بزرگوارترین بزرگواران یارى ده ظاهرم را در تحصیل موجبات خوشنودیت و نورانى کن
قَلْبى وَسِرّى بِالاِْطِّلاعِ عَلى مَناهِجِ مَساعیکَ اِلهى کَیْفَ اَصْدُرُ
دل و اندرونم را به آگاه شدن بر راههاى وصول به سویت خدایا چگونه
عَنْ بابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ وَقَدْ وَرَدْتُهُ عَلى ثِقَةٍ بِکَ وَکَیْفَ تُؤْیِسُنى مِنْ
از در خانه ات ماءیوسانه بازگردم در صورتى که با اطمینان به تو بدینجا آمده ام و چگونه از
عَطاَّئِکَ وَقَدْ اَمَرْتَنى بِدُعاَّئِکَ وَها اَنَا مُقْبِلٌ عَلَیْکَ مُلْتَجِئٌ اِلَیْکَ
عطا و بخششت نومیدم سازى در صورتى که خودت به دعا کردن وادارم کردى و هم اکنون من رو به تو آورده ام و پناهنده به تو
باعِدْ بَیْنى وَبیْنَ اَعْداَّئى کَما باعَدْتَ بَیْنَ اَعْداَّئى اِخْتَطِفْ اَبْصارَهُمْ
گشته ام میان من و دشمنانم را دور کن چنانکه میانه خود آن دشمنانم را جدایى انداختى و به وسیله نور قدس خود
عَنّى بِنُورِ قُدْسِکَ وَجَلالِ مَجْدِکَ اِنَّکَ اَنْتَ اللّهُ المُعْطى جَلاَّئِلَ النِّعَمِ
و شوکت مجدت چشمانشان را از من نابینا کن که همانا تویى خدایى که به رازگویانت نعمتهاى بزرگ
الْمُکَرَّمَةِ لِمَنْ ناجاکَ بِلَطاَّئِفِ رَحْمَتِکَ یا حَىُّ یا قَیُّومُ یا ذَا الْجَلالِ
و پرارزش عطا کنى به وسیله ریزه کاریهاى رحمتت اى زنده اى پاینده اى صاحب جلال
وَالاِْکْرامِ وَصَلَّى اللّهُ عَلى سَیِّدِنا وَنَبِیِّنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعینَ
و بزرگوارى و درود خدا بر سید ما و پیامبر ما محمد و آل
الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ.
پاک و پاکیزه اش همگى

منبع: تبیان
-------------------------------------
پی نوشت:
[1] نه چشمی و نه گوشی شنیده است.
[2] منظور از سیفی کبیر حرز یمانی می باشد.
[3] نصر اللهی، محمد ابراهیم، کتاب هزار و یک ختم، انتشارات تهذیب، ص135، با تقریظ آیة الله سید عباس کاشانی.
[4] نراقی، کتاب خزائن، چاپ قدیم، ص286.