در تهران ماشین تاکسی متداول شده بود و مردم از درشکه و چهارپایان منصرف و به سوی تاکسی روی آورده بودند؛ زیرا استفاده از

ماشین تاکسی هم از جهت راحتی و هم سریع به مقصد رسیدن با درشکه و چهارپایان قابل مقایسه نبود و روز به روز این تفاوت و فاصله زیادتر و بیشتر می گردید و اکثر وعاظ و اهل علم هم از وسایل نقلیه استفاده می نمودند. در حالی که دولت در آن زمان برای تاکسی ها نرخ تعیین نموده بود و رانندگان هم ملتزم به نرخ دولت بودند. لذا مسافرین تاکسی طبق نرخ دولت به صاحبان تاکسی وجه پرداخت می نمودند و بعضی از صاحبان تاکسی از نرخ تعیین شده که مبلغ ده ریال بود ناراضی بودند. شایان ذکر است مرحوم مقدّس هرگاه می خواست از تاکسی استفاده نماید مثلاً اگر از چهار راه سیروس (مصطفی خمینی فعلی) می خواستند به قصد میدان شوش سوار تاکسی شوند به راننده تاکسی می فرمود به مقدار این ده ریال از این مکان تا هرکجا که می خواهی مرا ببر. و اگر فرضاً راننده به چهار راه مولوی می رسید و می گفت وجه پرداختی شما تا این مکان تمام شده ده ریال دیگر پرداخت می نمود تا او را به مقصد برساند. بدین وسیله رضایت صاحب تاکسی را فراهم می نمود. این عمل مرحوم مقدّس کاشف از قداست و پای بند بودن ایشان به حقّ الناس بود.

من از مفصل این قصّه مجملی گفتم تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل