خانواده يكى از مظاهر فرهنگ و ادب هر دوره، و پايه آن است و نيز جزيى از فرهنگ و ادب جامعه است. در فرهنگ دينى، خانواده واحدى است توحيدى كه با توحيد الهى ارتباط دارد و همچون اسماء الهى كه همه آن اسماء، مستغرق ذات احدى هستند، همه اعضاى خانواده نيز مستغرق روح واحد خانواده مى باشند و لذا در فرهنگ دينى؛ خانواده اولين واحد توحيدى روى زمين خواهد بود، در اين حالت، عالَم محسوس در نظام خانواده، جلوه صورتِ عالَم معقول مى شود و عالَم شهادت، متذكّر عالَم غيب مى گردد.

از نظر دين؛ خانواده معنى «وحدت در عين كثرت، وكثرت در عين وحدت» است. به طورى كه همه اعضاء در عين اين كه هركدام خودشان هستند، مستغرق در ديگرى مى باشند و همه و همه مستغرق در روح حاكم بر خانواده. چنين خانه اى راه ارتباط انسان با خدا را مى گشايد، به طورى كه پيامبرخدا(صلى اللّه عليه وآله) فرمودند:
«نِعْمَ صَومِعَةُ الْمُسْلمِ بَيْتُهُ»[1]
چه نيكو صومعه و عبادتگاهى است خانه ى مسلمان براى او.

--------------------------------------------
[1] - نهج الفصاحه حديث شماره 3131 ..