خدا رحمت كنه همه اموات شما را. مادر بزرگم خيلي خوش صحبت و بزم آراي محفل خانوادگي بود. مثلي مي زد مي گفت: «احمدك نه دردي داشت نه بيماري يه جوال دوز به خودش مي زد و مي ناليد.» اين روزها ديد و باز ديد زياد است منزل دوستان و اقوام كه مي رويم همه مي نالند از تورم و مشكلات اقتصادي. بنده هم قبول دارم و آمار كاهش تورم در ما يحتاج زندگي مردم را نسبت به سال قبل قبول ندارم، ولي خيلي از مشكلات را خودمان براي خودمان ايجاد مي كنيم. بت هايي كه خود مي تراشيم خودمان نزدش گريه مي كنيم. وقتي هزينه ها سنگين است چه لزومي دارد در پذيرايي از مهمان زير بار تكلف و تجملات و اسراف و تبذير شويم؟ معمولا مردان راحت تر هستند، معمولا در اين زمينه خانم ها با ياري فرزندان گاهي حمايت خانواده ها، تكلفات و تجملات به مدير اقتصادي منزل يعني مرد تحميل مي كنند. البته گاهي هم مردان با ضعف مديريت خود، وام و هزينه هاي سنگيني را به دوش خانواده مي گذارند كه با حقوق و درآمد تناسب ندارد.

صحبت از آداب مهمان و مهمان داری بود. هر کس مطلبی را یادآور می شد. امام رضا(علیه السلام) داستانی را از اجدادشان نقل کردند و فرمودند: روزی فردی امام علی(علیه السلام) را به میهمانی دعوت کرد. امام علی(علیه السلام) مشروط پذیرفتند. ایشان فرمودند به سه شرط می آیم. اگر قول دهی که رعایت کنی دعوتت را می پذیرم. مرد گفت آن سه شرط چیست؟

حضرت(علیه السلام) فرمودند: شرط اول آنکه چیزی از بیرون منزل برای من تهیه نکنی.
دوم از آنچه در منزل هست چیزی را از من دریغ نکنی
و سوم آنکه زن و بچه ات را به رنج و سختی نیندازی.

مرد که علاقه مند بود میزبان امام(علیه السلام) شود، گفت: یاامیرالمومنین(علیه السلام) قول می دهم این سه شرط را رعایت کنم. امام(علیه السلام) نیز پذیرفتند و به منزل وی رفتند.

پی نوشت :
1. ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا، ج1، ص 225.