قال اللّه سبحانه و تعالى: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ [1].

تقوى پرهيز باشد از معاصى از بيم خشم خداى تعالى و دورى از او، همچنان كه بيمار را كه طالب صحت باشد از تناول آنچه در آن مضرّت باشد و آنچه را اقدامش مقتضى مزيد بيمارى او باشد پرهيز بايد كرد تا علاج او دست دهد و درمان بيمارى او منجح آيد.

همچنين ناقصانى را كه طالب كمال باشند از هر چه منافى كمال باشد، يا مانع حصول آن، يا سالك را شاغل از سير و سلوك در طريق طلب كمال پرهيز بايد كرد تا آنچه مقتضى وصول باشد يا معاون در سلوك بود، مفيد و مؤثر باشد.

«وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ»[2].

و به حقيقت، تقوى مركب از سه چيز است:

يكى خوف و ديگر تحاشى از معاصى و سيّم طلب قربت و شرح هر يك از اين سه به تمام در اين رساله مختصر به جاى خود بيان خواهد شد، و در تنزيل و احاديث ذكر تقوى و ثناى متقيان بيشتر از آن آمده است كه در اين مختصر ذكر توان نمود، و غايت همه غايات محبت بارى تعالى باشد:

«بَلى  مَنْ أَوْفى  بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى  فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ».[3]

----------------------------------------------

[1]  حجرات- 13.

[2]  طلاق- 3.

[3]  آل عمران- 76.