بسم الله الرحمن  الرحيم

مباحث معرفت نفس تماماً نظر به حقيقتي به نام نفس ناطقه و چگونگي آن دارد و لذا هر نکته اي که مورد بحث قرار مي گيرد نه تنها نکته ي قبلِ خود را تأييد مي کند بلکه موجب تبيين بيشتر آن نکته مي گردد و زمينه اي براي طرح نکته ي بعدي فراهم مي کند. در اين جا به نکته ي دوم از مباحث معرف نفس مي پردازيم که مي گويد:

در موقع خواب ديدن و رؤيا، به خصوص در رؤياي صادقه، در عين اين كه بدن و جسمِ ما در رختخواب است، خودِ ما در صحنه هايي حاضر مي شويم كه بعداً همان صحنه ها در عالم ماده حادث مي گردند. يعني ما بدون اين جسم و بدن، در صحنه هايي واقعي حاضر مي شويم.

رؤياي صادقه تجربه اي است كه هر قوم و ملتي در فرهنگ خود به آن توجه کرده و هر انساني نيز با تجربه هاي شخصي خود با آن روبه رو شده است. ما نيز با توجه به تجربه ي شخصي هر کدام از عزيزان بحث خود را دنبال مي کنيم، مثل بقيه ي موضوعات تجربي که هرکس بايد خودش تجربه کند. مثلاً اگر بنده عرض کردم ديوار مقابل شما سبز است. شما از کسي که پهلويتان است نمي پرسيد درست است يا نه، چون موضوعِ مورد بحث چيزي است که بايد خودتان تجربه کنيد. معرفت نفس نيز از تجربه هاي دروني است که به خودِ افراد مربوط است و به همين جهت وقتي بحث را شرح  مي دهيم مخاطب ما بايد خودش آن را در نزد خود تصديق كند و بر اين اساس است که به جاي استدلال کردن مثال مي زنيم.[1]

---------------------------------------------------

[1] - راز اين که قرآن بيشتر با مثال و طرح حادثه هاي تاريخي سخن مي گويد همين است که مي خواهد مؤمنين حقيقت را احساس کنند نه اين که فقط متوجه مفهوم حقيقت باشند. عجيب اين است که بعضي ها به ما اشکال مي گيرند که چرا کتاب ها را به صورت نوشتاري نمي نويسيد، در حالي که ما معتقديم براي ورود به عالم ديني بايد قلب انسان ها حقايق را احساس کند نه اين که فقط از وجود آن ها آگاه گردد.