غايبِ حاضر

امام (ع) غايب‏اند، يعنى اوّلًا؛ مقام امام، فوق عالم است. ثانياً؛ در تمام عالم حاضراند. همچنان‏كه عرض شد وقتى متوجّه باشيم مرتبه موجودى بالا است، تمام مرتبه پايين در قبضه اوست، و به مرتبه پايين محدود نيست. مثلًا خورشيد در صورتى مى‏تواند همه‏جا را روشنى ببخشد كه بالا باشد، امّا اگر پايين بود ديگر نمى‏توانست همه‏جا را روشن كند. حضور ملائكه در هستى به‏گونه‏اى است كه آن‏ها را كارى از كارى باز نمى‏دارد، مثل خورشيد كه روشن‏كردن شهر ما آن را از روشن كردن شهر ديگر باز نمى‏دارد. در مورد حضور و نقش امام (ع) نيز چنين است كه امام (ع) را كارى از كار ديگر باز نمى‏دارد. مقام امام، مقام عظمايى است كه همه عالم را تدبير مى‏كند و همه‏جا در قبضه اوست بدون اين‏كه از آن مقامِ اعلاى خود خارج شوند. اصلًا اگر پايين بودند و در عرض ساير موجودات بودند كه نمى‏توانستند عالَم را تدبير نمايند.

مبانى معرفتى مهدويت، ص: 29