انسان در گريز از هواى نفس و در مسير انس با معبود، گاهى ناگزير از پناه بردن به گوشه اى است تا به دور از همه تعلقات مادى غبار غفلت از چهره جان خود بزدايد و قدرى از بار گناه بكاهد و در زاد و توشه سفر آخرت انديشه كند.

در اعتكاف مى توان به خويشتن پرداخت، مى توان معايب و كاستى هاى خود را شناخت و در جستجوى معالجه بود، مى توان نامه اعمال را مرور كرد و به فكر تدارك و جبران  فرصت هاى از دست رفته بود. در اعتكاف مى توان خانه دل را از اغيار تهى كرد و نور محبت خدا را در آن جلوه گر ساخت؛ مى توان خود را وقف عبادت كرد و لذت ميهمانى بر سر سفره احسان و لطف الهى را با همه وجود چشيد، مى توان زمام دل و جان را به دست خدا سپرد.

اعتكاف فرصتى است براى تطهير صحيفه اعمال، براى نورانى ساختن دل وپيراستن جان و صفابخشيدن به روح، و اين نوشتار ره توشه اى است در جهت آداب و احكام اعتكاف.

بدان اميد كه مورد قبول خداوند متعال و قابل استفاده براى مبلغان و عموم معتكفان عزيز باشد.

والسلام
محمود اكبرى