امام‏زمان (عج) يك حقيقت معنوى‏

حتماً خودتان فكر كرده‏ايد كه بايد امام زمان (عج) يك حقيقت و يك مقام فوق‏العاده معنوى باشد كه شناخت آن حقيقت و آن مقام اين‏همه بركت دارد و در صورتى كه آن حقيقت شناخته نشود امكان فهم قرآن و استفاده از آن براى مسلمانان وجود ندارد، چون اين روايت را زمانى پيامبراكرم (ص) فرموده‏اند كه در بين مسلمانان قرآن بوده و از آن استفاده هم مى‏كردند و با اين‏همه حضرت فرموده‏اند: اگر كسى بميرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهليت مرده است.

از طرفى بايد متوجّه بود پيامبر اكرم (ص) در عين اين‏كه پيامبر خدا بودند، امام نيز بودند. چون لازمه مقام امامت دو چيز است: از نسل ابراهيم (ع) بودن است، كه پيامبراكرم (ص) از نسل حضرت‏اسماعيل فرزند ابراهيم‏اند، و ديگرى معصوم بودن است. چراكه خداوند در آيه 124 سوره بقره در جواب حضرت ابراهيم (ع) كه سؤال مى‏كنند، آيا امامت، به نسل‏

______________________________
(1)- «مسند»، احمد حنبل، ج 4، ص 96.

مبانى معرفتى مهدويت، ص: 19

من هم داده مى‏شود، جواب مى‏دهد: اين مقام به آن‏هايى كه ظالمند داده نمى‏شود؛ يعنى بايد هيچ‏گونه ظلمى نداشته باشند و اين به معنى معصوم بودن است. پس همچنان‏كه عرض شد، وجود مقدّس پيامبر اكرم (ص) هم از نسل ابراهيم (ع) هستند و هم بنا به صراحت آيه قرآن در اوّل سوره نجم كه در مورد پيامبراكرم (ص) مى‏فرمايد:

«وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوي»

آن حضرت معصوم هستند، پس نتيجه مى‏گيريم مقام «امامت» علاوه بر مقام نبوّت به وجود مقدّس حضرت محمّد (ص) داده شده است.