اوغايب نيست، ما غايبيم‏

تمام مشكلات ما ناشى از اين است كه از امام زمان (عج) دور شده‏ايم. نجات يك ملّت به امام زمان (عج) وابسته است. امام زمان (عج) انسان كامل است. كافى است كه نظر مباركشان بر جان ما بيفتد تا ما انسان شويم، يعنى مبادى ميل ما اصلاح شود زيرا كه وجود ائمه تكوينى است، غيب و شهود ندارد، بودنِ هستى به وجود آن حضرت است و هر كس به اندازه‏نزديكى به نظر او بقاء و واقعيت مى‏يابد و معنى‏دار مى‏شود.

امام زمان (عج) در زمان غيبت مثل خورشيدى كه نورش پشت ابر است، فيض مى‏رساند. علّت عدم بهره‏بردارى از فيض آن حضرت خودمان هستيم. امام غايب نيست، ما غايبيم. ماييم كه دنيايى شده‏ايم. اگر يك زندگى دينى را آغاز كنيم، با يك نظر امام زمان (عج) جوهر ما عوض مى‏شود و مسّ وجودمان كيميا مى‏گردد. مزّه آدم شدن را اگر بچشيم، چيز ديگرى براى ما مزّه‏دار نخواهد بود.

عمده آن است كه معنى واقعى انسان‏بودن را كه به نزديكى به امام زمان (عج) است درك كنيم و بدانيم مسلّم هر كس به هر جا رسيد از دريچه نظر آن حضرت رسيد. خدايا به حقيقت امام زمان (عج)، قلب ما را متوجّه آن حضرت و قلب آن حضرت را از ما راضى بگردان.

ما را موفق به حياتى بكن كه نتيجه‏اش قرب به آن حضرت باشد.

خدايا! مقام معظم رهبرى را در پناه امام زمان (عج) مؤيّد بدار.

«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»

مبانى معرفتى مهدويت، ص: 47