همان طور كه پل، سبب مى شود كه هر كدام از كناره هاى رودخانه، در سوى ديگر قرار گيرد و پل، هر كناره اى را در همسايگى با ديگرى وارد مى كند و دو طرف پهنه هاى رودخانه را در كنار هم مى آورد، ازدواج؛ دو انسان را كه هر كدام در يك سوى از زندگى قرار دارند، به سوى ديگر متصل مى كند، و همچنان كه از طريق پل، ديگر كناره رودخانه، كناره نيست، و دو طرفى بودنِ دشت ها نيز از بين مى رود و به همديگر مى پيوندند، در ازدواج نيز تفرقه همه كرانه هاى انسان به اتصال و زنده دلى تبديل مى شود و اين معجزه «پيوند» است.

ديرى است كه انديشه ما به كم بهادادن به خانواده عادت كرده است و به چيزى غير قابل درك تبديل شده و آنچه در سرشت خانواده نهفته است، ديده نمى شود. اگر خانواده «پيوند»، آرى «پيوند» نباشد، خانواده نيست. هر كدام از اعضاء اوليه خانواده يعنى دوهمسر، به يمن وجود «پيوند»، قدم به عرصه وجودى جديد گذاشتند. پس اگر در سراسر وجودِ خانواده، اين پيوند و آن هم پيوندى مقدس و پايدار حاكم نباشد، در واقع وجودش را از دست داده است و ديگر اعضاى آن از فضاى حقيقى خانواده كه همان سكنى گزيدن است، محروم گشته اند.