سؤال:

با عرض سلام و احترام. ببخشید استاد لطفا دراین رابطه من را راهنمایی بفرمایید.. درباره رسالت فرزندآوری زنان در عصر حاضر مطالبی را مطرح فرمودید، آیا واقعا شما معتقدید که رسالت تاریخی زن امروز، فرزند آوری است ؟ یعنی این که مدت هاست راجع به زن امروز و ناشناخته بودن آن صحبت می فرمایید و ما را دعوت به بازخوانی زن و رسالت او در زمانه ی امروز کرده اید و در جواب سوالهایی که قبلا خانوم ها راجع به حوزه می پرسیدند آن ها را به هویت زن امروز ارجاع می دادید، در همه ی این موارد منظور شما این بوده که زنان را چه به این کارها و همان بهتر که زن ها دنبال فرزندآوری خود باشند تا خود را از تاریخ غربی آزاد کنند ؟؟؟ آیا واقعا شما معتقدید که هویت زن امروز با فرزندآوری صرف، معنا میابد؟؟؟ آنوقت به قول حضرتعالی اگر انقلاب هم نشده بود هویت زن همین طوری معنا می شد. پس انقلاب کجای این رسالت تاریخی است؟؟ بعضا شنیده ام که خانوم ها از این پرسش و پاسخ اخیر ، برداشت کرده اند که ما را چه به تمدن سازی با تولید علم ؟؟؟ لطفا بگویید آیا من حرف شما را درست متوجه شده ام؟؟؟ عمری است خیال می کردیم که استاد طاهرزاده زن را به بچه داری و خانه داری محدود نمی داند و معتقد است زنان امروز اندیشه ای روشن و تاریخی دارند ،قبلا فرموده بودید شما متوجه بارقه هایی از اندیشه ی فعال بانوان امروز شده اید . آیا این اندیشمندی فعال زن با پاسخی که به آن خانوم مبنی بر ترجیح بچه داری به حوزه دادید همخوانی دارد ؟ البته حقیر هم اگر بنا به گزینش یکی باشد منکر اولویت بچه داری به حوزه نیستم اما آیا بهتر نیست بچه را با لحاظ شرایط خاصی در مهد بگذارند و در مسائل فکری و عقیدتی دنبال حضور تاریخی جدیدی از زن باشند ؟

مسئله ی دوم ،همان طور که مستحضرید عوض شدن تاریخی که غرب (بویژه از زمان سازندگی و با تبلیغات شوم آن ها ) بر ما تحمیل کرده ، با صرف یک توصیه ی اخلاقی به زنان برای بچه دار شدن قابل حل نیست . من الآن دو ساله که ازدواج کردم اما واقعا توان بچه داری را (به خاطر تحمیل سبک زندگی غربی و ذائقه ی غربی که خواه ناخواه در جان همه ی ما نهادینه شده و به ضعف جسمی و روحی انسان ها منجر شده است) در خودم نمی بینم و شاید به دو تا بچه بسنده کنم. اطرافیان من هم اغلب این طور هستند. لذاست که من فکر می کنم مسئله عمیق تر از این هاست و ما باید تلاش کنیم به تاریخی برگردیم که فرزندآوری کثیر مورد نظر رهبری "امکان تحقق" داشته باشد و اینقدر شق القمر نباشد. نه با مواضع انفعالی به دیگران توصیه کنیم که فرزندآوری را به حوزه مرجح بدانند، آن هم در وضعیتی که اغلب زنانی که مشغول کارهای علمی نمی شوند آنقدر خود را در زندگی دنیوی حقیر و پست می کنند و جزئی بین می شوند که من به عنوان یک زن هم از آن ها فراری هستم چه رسد به همسرانشان. شاید بهتر باشد به جای ترجیح فرزندآوری به حوزه، افقی وسیع تر مقابل زن ها بگشاییم که در عین فرزندآوری در حد توانشون، به تاریخ مظلومیت همیشگی زن خاتمه دهند و در عرصه ی مسائل فکری گامی بردارند . ببخشید استاد البته همون طور که از شما آموختم معتقد به مهدکودک و اینها نیستم ولی مگر نباید برای هدفی بزرگتر کودک خود را چون مادر موسی به دریا بیاندازیم و تربیتش را به خدا واگذاریم و مجلایی باشیم تا با ورود به عرصه های علمی، حوزه های خواهران را که بدتر از حوزه ی برادران است از این وضعیت نجات دهیم و با خدمت به زنان، به انقلاب خدمتی بکنیم ؟ راحت ترین کار برای زن این است که خود را از دغدغه ی تفکر نسبت به مسائل انقلاب آزاد کند و بنشیند در خانه بچه داری اش را بکند که با فطرت و طبیعتش هم سازگار است ولی واقعا رسالت تاریخی ما همین است ؟؟؟ و این هویتی که از زن امروز این همه صحبتش را می فرمودید به چنین مواضعی منتج می شود ؟ حقیر واقعا خودم را آنقدر ضعیف یافته ام که هیچ چیزی جز درد انقلاب من را از دنیازدگی رها نمی کند و بسیار دیدم همسران طلاب را که به اسم بچه داری در خانه نشسته اند و ذائقه و سلیقه شان با زن های معمولی جامعه هیچ فرقی نمی کند و حتی لحظه ای هم تفکر را برنمی تابند و مایلند به سرگرمی سخن بگویند و مشغول باشند. همین شده که غالب زن هایی که حضور اجتماعی دارند از دانشگاه ها تا مراکز تربیتی و مشاوره ای و ... از قشر روشنفکر و غربزده هستند و مادران مؤمن و دلسوز و اهل فکر کمتر به ندرت در میان آن ها یافت می شود. این برای تاریخ انقلاب با رشادت هایی که زنها در آن خلق کردند ، شرم آور نیست ؟ خیلی ببخشید که سوالم طولانی شد آخه این از دغدغه های جدی منه و راهنمایی شما واقعا برای من راهگشاست برای همین سعی کردم آنچه در من می گذرد روایتش کنم. با تشکر والتماس دعای فراوان.

جواب:

باسمه تعالی

سلام علیکم

همین‌‌ طور که متوجه‌‌ اید ما در شرایطی هستیم که یکی از موضوعات مهم‌‌ مان «گم‌‌ شدن هویت زن» است در راستای رسالت تاریخی که انقلاب اسلامی با رویکرد تمدنی در مقابل زنان ما قرار داده و بسترهای تحقق این رسالت سخت تنگ و حتی تعریف نشده است. لذا اگر بحث فرزندآوری مطرح می‌‌ شود با تعریف کهنه‌‌ ی قدیمی بدان نگاه می‌‌ شود، چرا که هنوز فرزندآوری به معنای نجات جامعه‌‌ ی اسلامی از خاموش‌‌ شدن نسل انقلابی معنا نشده، مضافاً آن‌‌ که متأسفانه بسیاری از آن‌‌ هایی که مشغول بچه‌‌ داری شدند از تاریخ خود بیرون می‌‌ افتند و نمی‌‌ فهمند فضّه‌‌ وار باید در زیر سایه‌‌ ی ولایت علی«علیه‌‌ السلام» محمدبن‌‌ ابابکرها را به تاریخی عرضه کنند که پوزه‌‌ ی معاویه را به خاک بمالد و از قداست دروغین پایین‌‌ اش آورد. خوب فهمیده‌‌ ایدکه فرزندآوری هنوز جایگاه خود را در این تاریخ پیدا نکرده، ولی چاره‌‌ ی کار بازخوانی تاریخی است که در آن قرار داریم تا آن‌‌ که به عنوان یک رسالت به آن نگاه شود، نه آن‌‌ که به بهانه‌‌ ی فرزندآوری از رسالت حضور در جامعه‌‌ ای که سخت سکولار شده است شانه خالی نماییم. جمع این دو بدون آن‌‌ که نیاز به مهد کودک داشته باشد ممکن است، باید قسمت‌‌ های مختلف این پروژه تعریف شود. شاید با عرایضی که در جواب آن خواهر دادم بابی گشوده شود تا همه‌‌ ی خواهران و برادران موضوع را با عمق بیشتری نگاه کنند. باز توصیه می‌‌ کنم آن متن را با آن‌‌ که تاحدّی مفصل بود دنبال بفرمایید تا در متن تاریخی که باید انقلاب اسلامی برای نجات بشر به صحنه آمده معلوم شود جایگاه زنی که نباید مرد باشد ولی مردانه در صحنه باشد کجا قرار دارد؟ باید زن با شخصیتی جدید متولد شود و شاید این مباحث مقدماتی باشد که آن تولد را از ناقص‌‌ الخلقه‌‌ بودن رهایی بخشد.

موفق باشید

منبع: لب المیزان.