در فرهنگ اهل بيت عليهم السلام، انتظار نه صرفاً يك حالت روانى، بلكه از مقوله عمل شمرده شده است، پس اگر انتظار، يك عمل است، منتظر هم بايد عامل باشد.
رئیس دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم با اشاره به شرط ورود به عرفان از منظر علامه قاضی، گفت: عقلی که در عرفان اسلامی مذمت می شود، غیر از عقلی است که در عرفان های نوظهور مذمت می شود و صرفاً یک اشتراک لفظی است.
«ما اکلت بقرابتی من رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شیئا قط؛ هرگز به دلیل خویشاوندی با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم چیزی نخورده ام .»
اگرچه شنیدن تمام آیات قرآن برای امام حسین علیه السلام لذت بخش بود، اما گاهی شنیدن برخی آیات، آن هم از زبان پدرشان، آن قدر لذت بخش بود که وصف آن را فقط خود ابی عبداللّه علیه السلام می دانست و بس.
ارباب فضيلت و صاحبان كرامت در سيره علمى و عملى خود، به اثبات رسانده اند كه حيات انسانى در سايه ارزشهاى دينى و عرفان نظرى و عملى مقدور است و تا خلعت عرفان و رداى سيرت كريمان بر اندام آدمى آراسته نگردد و اين موجود، متخلق به اخلاق الهى نشود، هر گونه ارزش و كرامت انسانى در حيات فردى و اجتماعى، متاعى گمشده است . انسان با ارزشهاى اخلاقى از حيات بدوى به حيات طيب گام بر مى دارد و با عرفان و معرفت مراحل كمال را طى مى كند.
قرآن کريم، انبياى الهى را هدايتگر مردم به امر الهى در پرتو صبر و يقين و عبادت معرفى مى کند: وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَينا إِلَيهِمْ فِعْلَ الْخَيراتِ وَ إِقامَ الصَّلاة
مردى كه از عظمت نبوت محمد و عظمت مردانگى على و عظمت فضيلت فاطمه به وجود آمده، نمونه عظمت انسانى و نشان نشانه هاى آشكار بزرگى است.
چند روزی می شد آقا «مهدی جمشیدی» را - که از طلاب مهذب و با اخلاق حوزه علمیه بود - ناراحت می دیدم. روزی او را صدا زدم و به کناری کشیدم. گفتم: «آقا مهدی! ناراحت به نظر می رسی؟
این مناجات شعبانیه را ببینید. من یک وقتی از امام (رضوان الله علیه) پرسیدم در این دعاهای مأثوری که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان می آید و دوست دارید. فرمودند: دعای کمیل و مناجات شعبانیه.
اشاره
رجب، آغاز سلوک است و شعبان نیمه راه و رمضان پایانه سیر. از این پس، شب های ما در جویبار نورِ ماهی تن می شوید که اشارت ها به دور پیاله شوق دارد. با «سجّاد» و «حسین» و «عبّاس» آغاز می شود، به آسمان موعود سر می کشد و دست در دست رمضان می گذارد.
«مناجات شعبانیه » ، رهاوردی از آموزش های سالکانه آن حجت های الهی به رهروان راه معنی است.
از عبادتهایی که در ماه شریف شعبان فراوان به آن سفارش شده، روزه است.
... شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است. حاملان عرش آن را بزرگ می شمارند و حقّ آن را می شناسند. آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می گردد و در آن بهشت آذین بسته می شود. و این ماه را شعبان نامیده اند زیرا در آن ارزاق مؤمنان تقسیم می شود و آن ماهی است که عمل در آن چند برابر می شود و کار نیکو هفتاد برابر ثمره می دهد.
مرحوم آیت الله آقامجتبی تهرانی می فرمودند: ماه شعبان، ماه پیغمبر است؛ حال او می خواهد بندگان را شست وشو داده و وارد دریای رحمت کند، پس از ما می خواهد با استغفار و توبه، به او کمک کنیم تا او ما را شست وشو دهد.
کسی که از این دعوت بزرگ آگاه شود، باید بکوشد که از دعوت شدگان این دعوت گردد.
ماه شریف شعبان برای سالك الی الله بسیار با ارزش است.
ماه مبارک شعبان، ماه بسیار شریفى است و منسوب است به حضرت سید انبیاء (صلى الله علیه وآله)؛ آن حضرت این ماه را روزه مى داشت و وصل مى كرد به ماه رمضان و مى فرمود: شعبان ماه من است؛ هر كه یك روز از ماه
به گزارش خبرگزاری ضیاءالصالحین به نقل از دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری؛ همزمان با سالروز بعثت پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه وآله و
۱- ِ ثَلَاثٌ مَنْ كُنَّ فِیهِ فَهُوَ مُنَافِق : ْ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَ إِذَا اؤْتُمِنَ خَان نشان منافق سه چیز است : ۱ - سخن به دروغ بگوید .
