حاج میرزا حسین بن میرزا محمد تقی بن میرزا علی محمد بن تقی نوری طبرسی معروف به محدث نوری که از اعاظم مشایخ شیعه به شمار می روند در شوال 1254 هجری قمری در آبادیِ «یالو» یکی از آبادی های نور که یکی از شهرهای طبرستان است چشم به جهان گشود.
فاضل مقداد (متوفی 826 ه.ق)،اهل سیور از قراء حله است. از شاگردان مبرز شهید اول است.
کتاب معروف او در فقه که چاپ شده و در دسترس است و از آن نقل می شود،«کنزالعرفان »است. این کتاب آیات الاحکام است،یعنی در این کتاب آن سلسله از آیات کریمه قرآن که از آنها مسائل فقهیه استنباط می شود و در فقه مطرح می گردد، تفسیر شده و به سبک فقهی،با آنها استدلال شده است. از شیعه و سنی کتابهای زیادی در آیات الاحکام نوشته شده است و کنز العرفان مقداد از بهترین آنهاست.فاضل مقداد در سال 826 وفات یافته است.به این ترتیب او از علمای قرن نهم هجری محسوب می شود...
ملا حبیب الله شریف کاشانی از مراجع تقلید و علمای بزرگ قرن چهاردهم و پانزدهم، که مشهورترین اثر وی «منتقدالمنافع فی شرح مختصر النافع» است.
در برابر کسانی که معتقد به کمک رسانی به حیات وحش هستند، گاه این پرسش طرح می شود که «چرا؟ مگر شما نمی گویید که طبیعت بهتر از انسان ها می داند که چگونه خود را حفظ کند؟».
پشه ها به عنوان بخشی از طبیعت وحشی اجتناب ناپذیرند . گاهی حضور پشه در هنگام کمپ می تواند خاطره یک سفر زیبا را کاملا دگرگون کند .
11 استان كشورمان بيش از 40 آبشار را در خود جاي داده اند تا فرصتي مغتنم براي آن دسته از طبيعت گردان فراهم آورند كه مي خواهند جدال آب و ارتفاع را در سفره دل يك آبشار بجويند.
روز سیزدهم فروردین یا همان سیزده بدر از جمله روزهایی است که حکایت ها و روایت های فراوانی درباره آن گفته شده و جالب آنکه متداول ترین حکایت درباره این روز، نادرست ترینِ این تعبیرهاست و سیزدهمین روز نوورز، روزی مقدس نزد ایرانیان باستان بوده است.
در دوران سلسله پهلوى فصل جديدى در تاريخ زنان ايران گشوده شد و غرب زدگى و بى هويتى نيمه پنهان چهره خود را آشكار ساخت. كشف حجاب در سال 1317 كه به بهانه آزاد كردن نيمى از نيروهاى انسانى جامعه انجام شد، نقطه عطفى است كه تاثير به سزايى در شكل گيرى برداشت هاى منفى در ذهنيت جامعه مسلمان ايرانى داشت.
میرزا حسین نوری، محدث و رجالی بزرگ و چهره سرشناس علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری به شمار می آید.
اِبْنِ هَمّامِ اِسْکافی، ابوعلی محمد بن ابی بکر همام بن سهیل بن بیزان، ملقب به کاتب (۲۵۸-۱۹ جمادی‌الآخر ۳۳۶ق/۸۷۲-۵ ژانویۀ ۹۴۸م)، از محدثان ایرانی تبار امامی مذهب است.
در انتساب شیخ و خاندانش به جابربن عبدالله انصاری، صحابی معروف پیامبر(ص) هیچ گونه شک و تردیدی نیست؛ زیرا گذشته از شجره نامه هایی که در دسترس بعضی از افراد این خاندان می باشد، شیخ اسدالله انصاری معروف به امین الواعظین تهرانی نیز در کتابش به نام «حدائق الادب» به نقل از کتاب «مشیخة الجابریة»، پدران شیخ انصاری را تا جابربن عبدالله انصاری نوشته است.
میرزا حبیب اللّه رشتی، فرزند میرزا محمدعلی خان، در سال 1234 هجری قمری در املش، از شهرهای استان گیلان دیده به جهان گشود. میرزا محمد علی خان که از نیک مردان روزگار و حاکم منطقه بود، از همان سال های نخستینِ زندگی حبیب اللّه ، در تکاپوی یافتن معلّمی مؤمن و دانا بود تا فرزندش گام های اوّل ترّقی را در زادگاهش بپیماید و چنین بود که میرزا حبیب اللّه، نخستین کلمات قرآن را در خانه پدری آموخت.
ابو على حسن بن حسن بصرى ابن هيثم كه اروپاييان او را الهازن مى گويند وAlhazen صورت لاتين حسن است، در سال 354 هجرى قمرى 344 خورشيدى برابر 965 ميلادى در بصره تولد يافته و اوايل عمر را در آنجا گذرانده و سپس به مصر رفته است.
فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه السلام ، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن ها تداعی نگردد و رنج بی مادری آن ها را آزار ندهد.
«نوروز» بزرگترین جشن ملى ایرانیان، سابقه اى هزاران ساله دارد. از گذشته هاى دور آریایى هاى ساكن در فلات ایران روز اول سال و آغاز بهار را به برگزارى مراسم ویژه و توأم با سرور و شادمانى اختصاص مى دادند. برخى پژوهشگران، ریشه تاریخى این جشن را به «جمشید پیشدادى» نسبت مى دهند و نوروز را «نوروز جمشیدى» مى خوانند. این گروه معتقدند كه جمشید شاه بعد از یك سلسله اصلاحات اجتماعى بر تخت زرین نشست و فاصله بین دماوند تا بابل را در یك روز پیمود و آن روز (روز هرمزد) از فروردین ماه بود. چون مردم این شگفتى از وى بدیدند جشن گرفتند و آن روز را «نوروز» خواندند.
مردی به خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و درخواست دیدار نمود، هنگامی كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خواست از خانه خارج شود و به دیدار آن مرد برود، جلو آینه یا ظرف بزرگی از آب داخل اتاق ایستاد و سر و صورت خود را مرتب كرد.
نوشتاری که پیش روی شما است، شرح اجمالی زندگانی پر تب و تابِ علمی و مبارزاتی عالم و متفکّر جهان اسلام و مصلح عظیم تشیّع در قرن چهاردهم هجری، حضرت آیت اللّه علاّمه «سید عبد الحسین شرف الدین موسوی عاملی» رحمه الله است. در این سطور سعی شده است بخشی از آرمانهای مقدّس و ابعاد گسترده شخصیت علمی، اعتقادی، اخلاقی، سیاسی و اجتماعی آن بزرگ مرد ارائه گردد.
26 اسفند، سال روز فراق جان سوز بزرگ مردی است که تاریخ چنان که باید او را نشناخت و با گوهر وجودی اش، آشنا نگشت؛ حاج سیداحمد خمینی رحمه الله ، آن فرزند مبارزه، ایثار و گذشت در راه اسلام عزیز که سراسر عمر شریفش را وقف اسلام و انقلاب کرد. ابرمردی که در کوران حوادث قبل و بعد از انقلاب اسلامی مان، چون کوهی استوار در کنار مراد خویش ایستاد تا با سینه ای به عظمت دریا، رازدار و امین خمینی کبیر باشد.
ابو محمد حسن بن علی بن داوود حلی(ملقب به تقی الدین ) معروف به ابن داوود حلی (۶۴۷ - بعد از ۷۰۷ ق/ ۱۲۴۹- بعد از ۱۳۰۷ م)، عالم رجالی، فقیه و ادیب شیعه در قرن هفتم هجری قمری است. ابن داوود با علامه حلی معاصر بود. مشهورترین اثر ابن داوود کتاب الرجال اوست. از اساتید سرشناس وی می توان به محقق حلی، سید جمال الدین احمد بن طاووس، سید عبدالکریم بن سید احمد بن طاووس اشاره کرد.
ابوالمعالی ابن ابی بکر عبدالله بن محمد بن علی بن علی المیانجی مشهور به عین القضات هــمــدانــی می باشد. جد او ابوالحسن علی بن الحسن میانجی، قاضی همدان بوده و در همدان کشته گردید.
