نام او عبداله و نام پدرش محمد است؛ البته در هيچ يک از آثارش به نام خود اشاره اي نکرده , بلکه خود را قاضي يا عين القضات ناميده است.کنيه ي او «ابوالمعالي» و لقبش «عين القضات» است ؛ اما از تاريخ و چگونگي اين عنوان که به او داده شده و همچنين اشتغال وي به شغل قضاوت, هيچ گونه اطلاعي در دست نيست.
بمباران شیمیایی شهر كردنشین حلبچه از سوی هواپیماهای عراقی، یكی از حوادث حزن انگیز جنگ ایران و عراق بود. طبق آمار رسمی، در این اقدام، بیش از پنج هزار غیرنظامی بی گناه كه بخش عمده آنها زنان و كودكان بودند، به شهادت رسیدند. سند زیر خاطرات یكی از رزمندگان قرارگاه قدس است كه خود شاهد واقعه بوده است و برای آشنایی خوانندگان محترم با ابعاد فاجعه بار این اقدام جنایتكارانه ارتش عراق درج می شود.
شهید همت در جریان عملیات خیبر به برادران گفته بود:«باید مقاومت كرده و مانع از بازپس‍گیری مناطق تصرف شده، توسط دشمن شد. یا همه اینجا شهید می شویم ویا جزیره مجنون را نگه می داریم.» رزمندگان لشكر نیز با تمام توان دربرابر دشمن مردانه ایستادگی كردند. حاجی جلو رفته بود تا وضع جبهه توحید را از نزدیك بررسی كند، كه گلوله توپ در نزدیكی اش اصابت می كند و این سردار دلاور به همراه معاونش، شهید اكبر زجاجی، دعوت حق را لبیك گفتند و سرانجام در 24 اسفند سال 62 در عملیات خیبر به لقاء خداوند شتافتند.
در چنين دنيايي، پيامبر اکرم دختري تربيت مي کند . اين دختر، شايستگي آن را پيدا مي کند که پيامبر خدا بيايد دست او را ببوسد! بوسه بر دست فاطمه ي زهرا از طرف پيامبر را، هرگز نبايد حمل بر يک معناي عاطفي کرد. اين خيلي غلط و خيلي حقير است اگر ما خيال کنيم که چون دخترش بود و دوستش مي داشت، دستش را مي بوسيد. مگر شخصيتي به آن ارجمندي، آن هم با آن عدل و حکمتي که در پيامبر هست و اتکايش به وحي و الهام الهي است،خم مي شود و دست دخترش را مي بوسد؟
سپاه، ارتش، بسیج، جهاد و دستگاه های دولتی باید یاد شهیدان را زنده بدارند و مفهوم شهادت، این مفهوم با عظمت و پر ارزش و بسیار مؤثر را در كشور ایران اسلامی، در میان ملت مبارز ایران احیا و حفظ كنند، اگر چه خون مطهر شهدای ما در سطح جهان بار دیگر این مفهوم را احیا كرد.
مسلم خون شهيدان، انقلاب و اسلام را بيمه كرده است. خون شهيدان براي ابد درس مقاومت به جهانيان داده است و خدا مي داند كه راه و رسم شهادت كور شدني نيست، و اين ملتها و آيندگان هستند كه به راه شهيدان اقتدا خواهند نمود و همين تربت پاك شهيدان است كه تا قيامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشّفاي آزادگان خواهد بود.(امام خميني ره)
شخصیت زهرای اطهر، درابعاد سیاسی و اجتماعی و جهادی، شخصیت ممتاز و برجسته یی است؛ به طوری که همه ی زنان مبارز و انقلابی و برجسته و سیاسی عالم می توانند از زندگی کوتاه و پر مغز او درس بگیرند.
در اولین روزها‌ی جنگ، دشمن تا پشت رودخانه کرخه جلو آمد و در حاشیه کرخه که مشرف به شهر شوش و جاده اندیمشک اهواز بود مستقر شد. حضور رزمندگان اسلام در این جبهه، با شکل گیری خط دفاعی و اجرای عملیاتی تحت عنوان امام مهدی علیه السلام در سال 1360، مقدمه اجرای عملیات فتح المبین شد...
دارالفضيله شيراز، زادگاه اوست. شهر تاريخی با مردمی اصيل و فرهنگی و هنری که در طول تاريخ مشاهير و مفاخر گرانقدری مثل سعدی و حافظ، ميرزا محمدحسن شيرازی، ميرزا محمدتقی شيرازی، ميرزا علی آقا شيرازی، شهيد دستغيب، ملاصدرا و ... به خود ديده است
آيت الله حاج شيخ عبدالرحیم رباني شيرازي در سال 1301 در شيراز متولد شد ، وي در سال 1327 براي تكميل مباني علمي خود به قم رفت و محضر اساتيدي چون مرحوم آيت الله سيد محمد محقق داماد و مرحوم يزدي را درك كرد و فقه و اصول را فرا گرفت .
محمدبن عثمان بن سعید عمری، دومین نایب از نواب اربعه امام زمان علیه السلام. وی ابتدا به عنوان وکیل امام دوازدهم و سپس در مسئولیت سفیر آن حضرت در طی مدت چهل سال فعالیت می نمود. ابوجعفر از زمان امام یازدهم امام عسکری(ع) دستیار اصلی پدرش عثمان بن سعید بود که بعدها نخستین نائب امام زمان (عج) شد.
نبوغ ذاتی، هوش سرشار و فراست قوی سیدجمال وی را از همان دوران کودکی در پی تجزیه و تحلیل محتوای داستانها به آفاقی دیگر سوق می داد از همان ایام کودکی به فکر چاره و علاج دردها و رنجها می پرداخت.
شناسنامه:
حاج ملاهادی سبزواری[1]
تربیت صحیح اخلاقی یعنی مسیر خود را به سوی ربّ الارباب تنظیم کردن و خود را در اختیار ربّ محض دیدن و تعالیم را نیز از این سرچشمه دریافت کردن است که نتایج آن هم در سعادت اخروی فرد و هم جامعه اسلامی تاثیر بسزایی دارد و هم اینکه تربیت صحیح انسان را از فرش به عرش رهنمون می سازد تا مبدا دنیا و عندالدنیا بودن را به مقصد اعلای «عند ملیک مقتدر پیمودن است.
محمد بن حسن جهرودی طوسی مشهور به خواجه نصیر الدین طوسی در تاریخ ۱۵ جمادی الاول سال ۵۹۸ هجری قمری در طوس ولادت یافته است.
جعفربن ابی طالب بیست سال پیش از بعثت پیامبر اکرم (ص)، در مکه ی معظمه دیده به جهان گشود. وی سومین فرزند ابوطالب بود. کنیه اش «ابوعبدالله» بود و چون با مردمان فقیر و درمانده بسیار مهربان بود و در حد توان، به آنان رسیدگی و از ایشان دستگیری می کرد، او را «ابوالمساکین» (پدر بینوایان) می خواندند.
وقتي پيامبر از سفر برگشت ضمن ابراز خشنودي و خرسندي فرمود: «فرزندان فاطمه فرزندان من هستند،اما خداوند، خود درباره آن تصميم مي گيرد». جبرييل امين الهي نازل شد و سلام خداوند را به رسول پاكش ابلاغ كرد و گفت : باري تعالي مي فرمايد: «نام اين دختر را زينب بگذار كه اين نام را در لوح محفوظ نوشته ام» آن گاه رسول خدا زينب را در آغوش گرفت ، بوسيد و فرمود: «به همه سفارش مي كنم اين دختر را احترام كنيد كه او نيزهمچون خديجه است ».
