قرآن مجید

(6) 1- التوبه (آیه 79) آنان که لیچار گویند بمؤمنان صدقه بخش و آنان که جز دسترنج خود را نیابند مسخره کنند خدا آنان را مسخره کند و عذاب دردناکی دارند.
(7) 2- الزمر (آیه 56) اینکه کسی گوید ای افسوس بر تقصیر بدرگاه خدا و بر اینکه از مسخره‌کنان بودم.
(8) 3- المؤمن (آیه 19) میداند اشارت خائنانه چشمها را و آنچه نهان دارند دلها.
(1) 4- الحجرات (آیه 11) ایا کسانی که گرویدید مسخره نکنند مردانی مردان دیگر را بسا که بهتر از آنانند و نه زنانی زنان دیگر را بسا که بهتر از آنانند و لیچار بخود نگوئید و لقب بهم نپرانید بد است نام فاسقانه پس از ایمان آوردن و هر که توبه نکند همانا از ستمکارانند.
(2) 5- القلم (آیه 10) فرمان مبر از هر پر سوگند خوار. 11- بدگو و دونده به سخن چینی.
(3) 6 المطففین (29) راستی آنها که بدکاره‌اند بکسانی که گرویدند می‌خندند. 30-
و چون بدانها گذرند بهم چشمک زنند. 31- و چون نزد خاندانشان برگردند شیرین زبانی کنند. 32- و چون آنها را بینند گویند راستی اینان گمراهانند. 33- و فرستاده نشدند که پاسبان آنان باشند. 34- پس امروزه آنان که گرویدند بکافران می‌خندند 35 بر بالای تختها نگاه می‌کنند 36 آیا پاداشی دارند کفار بدان چه کرده‌اند.
(4) 7- الهمزه: وای بر هر بدگو و عیبجوی رو در رو.

اخبار باب‌

(5) 1- صحیفه الرضا: تا رسول خدا (ص) که فرمود: که موسی بن عمران دست بلند کرد و بدرگاه پروردگارش خواهش کرد و گفت: پروردگارا هر جا میروم آزار میکشم خدای تعالی باو وحی کرد ای موسی در میان قشونت یک چشمک‌زنی هست؟ گفت: پروردگارا مرا باو رهنمائی کن خدای تعالی باو وحی کرد من چشمک‌زن جاسوس را دشمن دارم پس چگونه جاسوس باشم