پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید:
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ مِنْ عَبْدِهِ إِذَا خَرَجَ إِلَى إِخْوَانِهِ أَنْ يَتَهَيَّأَ لَهُمْ وَ يَتَجَمَّل‏ [مكارم الأخلاق، ص: 35]؛ خداوند دوست می دارد که چون بنده اش به سوی برادرانش بیرون می آید، خود را برای آنها آماده و زیبا سازد.
در روایات اسلامی تاکید شده است که مسلمان و مؤمن، لباس زیبا، نظیف و تمیز به تن کنند و عرف امروزی جامعه هم معمولا از کسانی که مرتب و لباس زیبا بپوشند، بیشتر اقبال نشان می دهند لذا امام رضا علیه السلام به آن عده از شیعیانی که می گفتند، امام علیه السلام باید بر پلاس بنشیند و لباس خشن به تن کند، می فرمود: زمانه، این کارها را اقتضا نمی کند. [مكارم الأخلاق، ترجمه ميرباقرى، ج‏1، ص: 185]
مردم زمانه ما هم بیشتر از طلاب و روحانیونی استقبال می کنند که خوش لباس و به زبان عرف، جوان پسند باشند، لذا اگر طلبه ای وارد منطقه تبلیغی خود بشود ولی از نظر آراستگی خوب نباشد، جوانان کمتری به او روی می آورند و از آنجایی که در روزگار امروزی جوانان بیشتر در معرض دین گریزی هستند، لذا باید با شیوه های مختلف و بعضا آسان که یکی از آنها همین لباس تمیز و مرتب به تن کردن است، جوانان را جذب کرد؛ ضمن اینکه در اسلام تاکیدات زیادی شده است که لباس مرتب به تن کنیم ولی نباید غافل شد که ائمه طاهرین علیهم السلام، ما را از پوشیدن لباس شهرت نهی فرموده اند لذا پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: مَنْ لَبِسَ ثیاب شُهْرَةَ فی الدنیا الْبَسْهُ اللَّهُ لِباسَ الذُّلِّ یوم القیامة [ مکارم الاخلاق، ص: 101] هر کس در دنیا لباس شهرت بپوشد (لباسی غیر معمول که به خاطر آن انگشت نما شود) خداوند در روز قیامت جامه ی ذلت و خواری بر او می پوشاند.
نتیجه اینکه باید در کنار سیرت زیبا به آراستگی ظاهری ولی در عین حال ساده هم توجه کرد.