ملاك انسانیت
ملاك انسانیت
كسى كه با عینالانسان از هیچ جهت تماس نداشته باشد، نه طالب نظر و رضایت آن حضرت مىباشد و نه سعى دارد اعمال و افكار خود را به آن امام معصوم نزدیك كند، چنین انسانى نه قرآن به دردش مىخورد و نه نبوّت. چون همانطور كه عرض شد؛ پیامبر اكرم (صل الله علیه و الهی وسلم) مىفرمایند:
«مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ امامَ زَمانِهِ ماتَ مِیتَةَ الْجاهِلِیة»[1]
؛ یعنى هر كس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است. باز فراموش نكنید كه پیامبراكرم (صل الله علیه و الهی وسلم) این سخن را زمانى فرمودهاند كه دین و قرآن و احكام دین
مبانى معرفتى مهدویت، ص: 136
را براى مردم آورده و نماز و روزه و حج را تبیین كردهاند. در چنین شرایطى مىفرمایند: اگر انجام ایناعمال همراه با شناخت امام زمانتان نباشد و مرگتان فرا برسد، بتپرست مردهاید. حالا به این نكته هم توجّه و دقّت داشته باشید كه منظور از معرفت به امام زمان، اسم و فامیل و شناخت ظاهرى نیست. بلكه امام یك مقام است، همان مقام واسطه فیض. پس اگر این مقام را نشناسید و به آن نظر نكنید، هنوز وارد وادى انسانیت نشدهاید. حال یك موجودى كه قلبش غیرِ انسان است، هر چه نماز بخواند یا قرآن بخواند، چه سودى مىبرد؟ كسى كه به عینالانسان ربط پیدا نكرده، هنوز انسان نشده است تا نماز و روزه و سایر اعمالش معنى پیدا كند. امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) عینالانسان است و به اندازهاى كه عینالانسان به شما نظر كند، به همان اندازه واقعاً انسان هستید. مثل اینكه شما به اندازهاى كه با «عین ترى» یعنى آب ارتباط دارید، از ترى و رطوبت برخوردارید.
ممكن است بگویید شناخت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) مشكل است. امّا مگر ما شیعیان بدون شناخت امام توانستهایم مشكلاتمان را برطرف كنیم و مگر دنیاى متجدّد توانسته است مسائل خودش و بقیه مردم جهان را حل كند كه بخواهیم خود را از شناخت امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) محروم كنیم. با عدم معرفت به امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) هیچ مشكلى آسان نمىشود. و تا حال هم به اندازه معرفت به امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) مسائلمان حل شده است و از مسیر انسانى به مسیر حیوانى گرفتار نشدهایم، چون او عینالانسان است و من و شما و همه افراد جامعه باید به عینالانسان نظر كنیم تا بتوانیم حیات انسانى داشته باشیم و تكامل و تعالى انسانى پیدا كنیم. و گرنه در مرگِ انسانیت دستو پا مىزنیم و هر
مبانى معرفتى مهدویت، ص: 137
روز با تحرّك جدیدى كه پیدا مىكنیم، در لجنزار انحراف بیشتر فرو مىرویم.
[1] ( 1)-« مسند»، احمد حنبل، ج 4، ص 96، و« محاسن برقى»، ص 156.