(5) 1- گویم: در باب کلیات اخلاق بد گذشت که بامام ششم (ع) گفته شد: بنظر شما همه این خلق شایسته نام آدمی باشند؟ فرمود: دو گروه از آنها را کنار گذار یکی آنکه تارک مسواک است و دیگری آنکه در جای تنگ چهار زانو نشیند.
(6) 2- خصال: در حدیث اربعمائه امیر المؤمنین (ع) فرمود: چون یکی از شماها بر سر خوراک نشیند بمانند بنده‌ها نشیند (یعنی بر دو زانو) و مبادا یک پا را روی دیگری نهد و چهار زانو نشیند که آن نشستنی است که خدا نخواهد و صاحبش را دشمن دارد.
(7) 3- تفسیر عیاشی: از حماد که دیدم امام صادق (ع) نشسته و پایش را روی رانش انداخته و مردیکه نزد آن حضرت بود گفتش قربانت این گونه نشستن مکروه است فرمود: نه، یهود گفته‌اند: چون پروردگار از آفرینش آسمانها و زمین پرداخت بر بالای کرسی این گونه نشست تا راحت باش کند و خدا فرو فرستاد (آیه 2 سوره آل عمران) نیست سزاوار پرستشی جز او که زنده و پاینده است و نگیرد او را چرت و خستگی و نه خواب" نبود تکیه دهنده بر ران.
(8) 4- کتاب الغایات: از ابن عباس که رسول خدا (ص) فرمود: راستی هر چه را شرفی باشد و راستی که اشرف مجلسها آنکه رو بقبله باشد.