بنابر آنچه که از دوستان موثق شنیدم، معظم له در جوانی توفیق تشرف به بیت اللَّه الحرام را پیدا می نماید. پس از مراجعت از حج در نماز طواف نساء، شک و احتیاطاً از ازدواج خودداری می نماید. در آن زمان رفتن به حج مثل زمان ما سهل و آسان نبود و حجاج برای رفتن به خانه خدا با مشکلات عدیده ای رو به رو می شدند. یکی از موانع اعاده حج معظم له مادر پیر ایشان بود که آن مرحوم خود را موظف به خدمت کردن به والده خود می دید. لذا پس از فوت مادر تصمیم می گیرند به حج مشرف شوند. و از دغدغه ای که در مورد حج خود داشتند به درآیند. حدود سال های 1335 ه .ش عازم سفر حج می شوند. پس از اتمام اعمال حج به قصد زیارت عتبات عالیات وارد عراق می شوند. حقیر از مرحوم حاجی محقق خراسانی یکی از خطبای مبرز تهران که در یکی از مجالس ختم مرحوم مقدّس شرکت داشتند، در منبر از ایشان شنیدم که فرمودند: پس از آنکه مرحوم مقدّس وارد خاک عراق شدند محل سکونت موقت خویش را با دوستان هم سفر خود در کاظمین قرار دادند. و آنچه اثاثیه سفر داشتند در منزلی که اجاره نموده بودند گذاردند. و تنها کفنی که از مکّه آورده بودند با خود برداشتند و پس از

زیارت کربلای معلی به طرف نجف اشرف رهسپار شدند. هنگامی که وارد نجف اشرف شدند در کمال صحّت و سلامتی جسمی مستقیماً به زیارت مولا امیرالمؤمنین علیه السلام مشرف می شوند. هنگامی که از رواق مطهر عبور می نمایند که وارد حرم شوند، دیگر جز خداوند متعال و مولا امیرالمؤمنین علیه السلام کسی نمی داند که به ایشان چه گذشته. شاید عظمتی از مولا امیرالمؤمنین علیه السلام می بیند و به زمین می افتد و پیشانی مبارکش به معجر(35) درب اصابت نموده و خون از پیشانی اش جاری شده و در دم جان به جان آفرین تسلیم و به پیشگاه مولی الموحدین، سلطان عالم برزخ مشرف و مستغرق روح و ریحان الهی می شود.

عمرم تمام کشت و ندیدم جمال دوست ای وای من که سر نشکافم به معجرش