آخوند ملا محمدباقر مجلسی (طاب ثراه) عالمی بی بدیل و عاملی کم عدیل بود. او غواص در بحار انوار ائمه اطهار و متبحر در آیات و اخبار بود.
فاضل معاصر حجّت الاسلام تنکابنی از رساله اغلاط مشهوره سیّد بزرگوار آقا سیّد محمّد، صاحب کتاب مفاتیح و مناهل نقل کرده: مردی از اهل بحرین، اخلاص و ارادت وافری به مرحوم آخوند مجلسی داشت. لذا به قصد زیارت معظم له به اصفهان آمد. مطلع شد که ایشان وفات نموده. بسیار مهموم و مغموم گردید. شب هنگام در عالم رؤیا دید منبری بلند نصب شده و رسول خداصلی الله علیه وآله بر آن بالا رفت و بر عرشه آن جلوس فرمودند و سپس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم بر آن بالا رفتند و بر پله پایین تر آن منبر جلوس فرمودند. در این هنگام مشاهده نمود صفی از انبیاء عظام در برابر منبر رسول خداصلی الله علیه وآله ایستاده اند و جمعی در پشت صف انبیا صف بسته اند و مرحوم مجلسی را در بین آن صف مشاهده نمود. سپس رسول خداصلی الله علیه وآله خطاب به مجلسی فرمودند: آخوند ملامحمّدباقر پیش بیا! دیدم مرحوم مجلسی حرکت نمود و از صف انبیا گذشت و در مقابل آن حضرت قرار گرفت. پس آن بزرگوار گرامی به مجلسی فرمودند بنشین! مرحوم
مجلسی ادب کرده ننشست. دیگر بار ایشان فرمودند بنشین! مرحوم مجلسی عرض نمود فدایتان شوم، با وجود اینکه انبیا ایستاده اند چگونه من بنشینم؟ پس آن حضرت، انبیاعلیهم السلام را مورد خطاب قرار دادند و فرمودند انبیا بنشینند تا آنکه آخوند بنشیند. به دستور آن حضرت، انبیاعلیهم السلام بنشستند و آخوند ملامحمدباقر هم نشست.

مقام و منزلت مرحوم مجلسی بالاتر از آن است که امثال این رؤیاهای صادقه معرف ایشان شود. خدماتی که معظم له به اسلام و احادیث اهل بیت نموده خود کاشف عظمت ایشان در نزد پروردگار متعال و رسول گرامی اسلام و اهل بیت علیهم السلام می باشد. او سبب شد که احادیث و اخبار ائمه معصومین علیهم السلام از اندراس و فراموشی به درآید و حیاتی تازه پیدا نماید.
مؤلف گوید: کرامات این بزرگوار محتاج به ذکر و اظهار نیست زیرا که مقامات و کمالات او از غایت اشتهار «کالشمس فی رابعه النهار»(71) است و اگر نباشد مگر تألیفات باقیه آن جناب در هر باب که گویند معادل روزی یک هزار بیت از عمر شریف او می شود کفایت می نماید.
خصوص کتاب بحارالانوار که او را بیست و چهار مجلد می گویند. (چاپ جدید صد و بیست جلد) گویند که تاریخ ولادت او مطابق با عدد جامع بحارالانوار است که سنه هزار و سی و هفت می شود (به حروف ابجد). و عمر شریف او تقریباً هشتاد و چهار سال بوده «جزاه اللَّه عن الاسلام و اهله خیر الجزاء» و والد ماجد این بزرگوار آخوند ملامحمّد تقی ابن مقصود علی معروف به مجلسی اوّل است و نیز دارای کمالات عملیه و علمیه و ریاضات شاقه و مظهر کمالات بوده و از

کتاب شرح فقیه او نقل شده که او گفته چون حضرت آفریدگار مرا توفیق زیارت حیدر کرار داد به برکت آن بزرگوار مکاشفات بسیار بر من روی داد که عقول ضعیفه آن را تحمل نتواند کرد. بلکه اگر خواهم می گویم که در میان نوم و یقضه بودم که خود را در سامرّا دیدم و دیدم که بر قبر عسکریین علیهما السلام لباس سبز بهشتی انداخته اند و مولای من صاحب الامرعلیه السلام بر قبر تکیه کرده. پس من مانند مداحان شروع به زیارت جامعه کردم. چون تمام شد آن حضرت فرمود که خوب زیارتی است و بیا بنشین. عرض کردم خلاف ادب است. فرمود: نه. پیاده آمده ای؟ پس نشستم. چون به خود آمدم به زودی اسباب زیارت آماده شد و پیاده مشرف به زیارت آن مشهد شدم.(72)

«جعلنا اللَّه زیاره مشهد مولانا امیرالمؤمنین علیه السلام فی الدنیا و شفاعته فی الآخره»
عرض حاجت به محضر حضرت ولی عصرعلیه السلام توسط نامه نگاری نامه نگاری در اعصار گذشته امری شایع و در بین جوامع بشری مرسوم بوده و هست. نامه نگاری فاصله بین دو مملکت و دو شهر و دو دوست و دو فامیل را به هم نزدیک می نماید. اگر دوستی دسترسی به دوستش برایش میسّر نباشد منویات قلبی و خواسته های خود را توسط نامه به او ابلاغ می نماید. در زمان ائمه معصومین علیهم السلام هم بسیاری از شیعیان چون فاصله زیادی از نظر مکانی با موالیان خویش داشتند و دسترسی به وجود مبارکشان حضوراً میسر نبود گاهی مسائل شرعی و مشکلات فردی و اجتماعی خود را توسط نامه به محضر شریفشان عرضه می داشتند. و همچنین از ابتدای غیبت کبری تاکنون هذا ما

شیعیان چون دسترسی به مولایمان حضرت ولی اللَّه الاعظم علیه السلام برایمان مقدور نمی باشد توسط نامه به محضر مبارکشان عرض حاجت می نماییم. امّا در کمال تأسف و تأثر این سنّت نیکوی نامه نگاری که در اعصار گذشته در بین شیعیان رایج و مرسوم بوده رو به فراموشی گذاشته شده و با غفلت از عرضه مشکلات و نارسایی های دنیوی و اخروی توسط عریضه به محضر مقدّس آن حضرت از درک فیوضات و الطاف خاصه حضرتش محروم شده ایم.
دوست نزدیک تر از من به من است وین عجیب است که من از وی دورم در عین حال با همه غفلت از آن و جود نازنین، آن بزرگوار از ما غافل نمی باشد؛ زیرا در فرازی از توقیعی که از ناحیه مقدسه صادر شده می فرماید:

«انّا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم»(73)
به عنوان راهنمایی باید عرض کنم اگر کسی بخواهد عریضه ای به محضر آن بزرگوار انشاء نماید مؤثرترین نامه استغاثه، نامه ای است که مرحوم حاجی نوری رحمه الله در کتاب نجم الثاقب در حکایت ششم از حکایات کسانی که در غیبت کبری خدمت حضرتش شرفیاب شده دستور فرموده اند می باشد و آن این است:

بسم اللَّه الرحمن الرحیم «توسلت الیک یا اباالقاسم محمّد بن الحسن بن علی بن محمّد بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب النبأ العظیم و الصراط المستقیم و عصمه اللاجین بامک سیده نساء العالمین و بآبائک الطاهرین و بامهاتک الطاهرات بیس و القرآن الحکیم و الجبروت العظیم و حقیقه الایمان و نور النور و کتاب مسطور ان تکون سفیری الی اللَّه تعالی فی حاجهٍ...»

حاجت خود را می نویسی و سپس آن نامه را در بندقه ای (گلوله ای از گل پاک) قرار داده در آب جاری یا چاه آب می اندازی و در حال انداختن نامه دو نایب خاص حضرت را که در زمان غیبت صغری بوده اند خطاب قرار می دهی و به نام می خوانی و می گویی: یا عثمان بن سعید و یا محمّد بن عثمان اوصلا رقعتی الی مولای صاحب الزمان علیه السلام یعنی ای دو بزرگوار نامه مرا به محضر مقدّس حضرت صاحب الزمان علیه السلام برسانید.
و نحوه دیگر ارسال عریضه به محضر حضرت ولی عصرعلیه السلام به نقل از تحفه الزائر مرحوم مجلسی و مفاتیح النّجاه سبزواری مروی است که هرکه را حاجتی باشد درخواست خود را بعد از نوشتن توسل به نام مبارک حضرت و آباء گرامی اش بنویسد و در ضریح یکی از ائمه علیهم السلام بیندازد.