ممکن است کسي بپرسد اين بزرگواران افرادي خاص بوده که مورد توجه حق تعالي قرار گرفته اند. ما نمي توانيم به اين جايگاه برسيم مثلا چگونه مي توانيم ابراهيم وار درون آتش رويم يا عيسي گونه مرده را زنده کنيم يا بسان موسي درياي نيل را بشکافيم و با فرعون و فرعونيان مبارزه کنيم. زمان ما هم با زمان گذشته فرق دارد. امروزه زندگي انسان دستخوش تغيير و تحول گشته و ديگر خبري از فرعون و نمرود نيست. ديگر کسي به عنوان نبي انتخاب نمي شود يا ديگر مردم ما به اين فهم رسيده اند که آب و خاک قابل ستايش و پرستش نيست. پس زمان جديد، نيازمند الگوهاي جديد است. آيات قرآن خود جوابگوي اين گونه شبهات است. اولا آنچه از قرآن استفاده مي شود اين است که بايد طريق هدايت آنان را به سوي کمال بياموزيم و عمل کنيم:«فاتبعوا ملة ابراهيم.» تا آنجا که در توانمان است به سمت خدا حرکت کنيم. همان طور که آنان چنين کردند، نه اينکه تمام ذهنمان معطوف به امتيازات آنها شود. البته رسيدن به پاره اي از امتيازات آنان دور از دسترس نيست. ثانياً درست است که فرعون و نمرودي وجود ندارد يا حداقل ما به آنان دسترسي نداريم و مأمور به مبارزه با آنان نشديم، اما فرعونيت و نمروديت از بين نرفته است. درست است که بت پرستي از ميان ما رخت بر بسته، اما بت هوى، هوس، جهالت، شهوت، خودپرستي و غير اينها از بين نرفته است. هنوز دشمن قسم خورده ما يعني شيطان، وجود دارد و همچنان با قدرت در صدد گمراهي انسان است. ما با توجه به مسير زندگي برگزيدگان خدا مي توانيم از ابزار و ادوات آنان براي مبارزه با اين موانع استفاده کنيم، و با دشمن درون و بيرون مقابله و راه خود را براي رسيدن به کمال هموار کنيم.