مرثیه سرای نینوایی آسمان، چشم به عروجش دوخته بود؛ عروج ستاره ای که در کهکشان سیادت، از بی نظیران بود: سیّدی از تبار دلسوختگان، که از نگاه قلمش، گل زخم های...