[بسم اللَّه الرحمن الرحيم ] بر اهل منبر و روضه خوانهاست كه در كار خويش، امورى را پاس دارند تا در زمره بزرگ شماران شعائر الهى قرار بگيرند و بر ارشاد و هدايت بندگان خدا توفيق يابند.

چنانچه عاشورا را پدیده ای بدانیم که به وجود آورنده آن حسین بن علی علیهما السلام باشد پرورش دهنده این پدیده زینب دختر علی علیهما السلام خواهد بود.
وظیفه ی مهم او پس از عصر عاشورا، پاسداری از نهضت خونین امام حسین علیه السلام و رساندن پیام «هیهات منا الذله » او برای جهانیان است.
او راه سخت و دشواری را در پیش دارد. او باید در بین جمعیتی سخن بگوید که گویی گوششان ناشنوا و چشمانشان نابیناست و در حماقت و نادانی کامل به سر می برند.
او باید از این پس آگاهانه بیاندیشد و تصمیم بگیرد و باید از هر حال و شرایط و از هر وضعیت و موقعیت خوب استفاده کند و با زبان حال و قال آنان را از غفلت بیدار کند و به آنان آگاهی و شناخت بدهد تا احساس مسئولیت کنند و آنگاه خواه ناخواه شورش و انقلاب پدید آید.
خطبه های آتشین و بلند پایه ی حضرت زینب (س) همه نقشه های شوم یزیدیان را بر آب کرد و همچون رعد و برق، روشنگر و کوبنده بود که تمامی بافته های سی و چند ساله ی بنی امیه را از بین برد و شورشی بنیادین علیه بنی امیه برنامه ریزی کرد و کاخ امویان را برای همیشه لرزاند و واژگون کرد.

امام جواد علیه السلام در اهمیت این امر، می فرماید: «الْمُؤْمِنُ یحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ ینْصَحُه؛  مؤمن، به توفیق از طرف خداوند و پندگویی از طرف خودش و پذیرش از هر کسی که به وی اندرز دهد، نیازمند است.»

یکی از ویژگی های پیروان معصومان علیهم السلام این است که بی تفاوت نیستند و در خصوص هدایت و گمراهی دیگران از خود واکنش درخور نشان می دهند. بی تفاوتی سمی است که جامعه را اندک اندک به سوی تباهی سوق می دهد و مشکلات آن رو به فزونی می گذارد. پیروان اهل بیت علیهم السلام همگی به سهم و توان خود، از فعالان فرهنگی جامعه اند و احساس مسئولیت آنها درباره تحول آفرینی برای خود و دیگران بالاست. در سخنی از حضرت می خوانیم: «ما مِنّا إلّا وهُوَ قائِمٌ بِأَمرِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ، وهادٍ إلی دینِ اللّهِ؛ از ما نیست مگر کسی که به امر خداوند عزوجل کمر بسته، به سوی دین خدا هدایت می کند».

حضرت آیت الله جوادی آملی مفسر و فقیه بزرگ شیعه در حال حاضر در جریان یکی از جلسات هفتگی درس اخلاق خود، نکته ای درباره علت مستجاب نشدن برخی حاجت ها بیان فرمودند.

آیت‌ الله حائری شیرازی از اساتید اخلاق می‌ گوید: ثروت، وزنه است و تقوا، نیرو. به اندازه نیروهایتان وزنه بلند کنید!

اگر کسی بگوید که من عارف هستم ولی منکر «وحدت وجود» باشد، نباید او را باور کرد، چرا که او لفظاً عارف است و شاید زاهد باشد.

آن  وقت ببیند حضرت چه می فرمایند؟می فرمایند: «مَن حَسُنَت خلیقتُهُ طابَت عیشتُهُ»، هر کس اخلاقش، اخلاق حسنه شد، زندگی اش هم پاکیزه می شود. خیلی جالب است، چون برخی از زندگی ها، زندگی آلودگی ها، پلشتی ها و کثافات است که آلوده به پلیدی ها، مال های حرام و ... است. به صورت ظاهر خود آن آدم حمام هم رفته، به صورت ظاهر لباس شیک هم می پوشد، امّا چشم اولیاء را می خواهد که وقتی نگاه می کنند، می بینند یک لجنزار از گناه است که بوی تعفّن دارد از آن شخص و زندگی اش بیرون می زند. زندگی به ظاهر قشنگ، امّا درونش، پر از گرفتاری ها، کثافات و لجنزار است.

ماه رجب ماه عجیبی است. ملکی در آسمان است که حضرت حق به واسطه آن، بندگان خویش را در این ماه دعوت می کند که «انا جلیس من جالسنی».
زمان، زمان بسیار مساعدی است برای آشتی کردن با خدا. ماه رجب را ماه تخلیه، ماه شعبان را ماه تهلیله و ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت است.

 «اعتکاف»، حکمت‏ ها و فواید فراوانى دارد که بخشى از آنها عبارت است از: ایجاد زمینه مناسب براى اندیشه و تفکّر؛ فراهم آمدن زمینه توبه و بازگشت؛ فراهم شدن فرصت نیایش، نماز و تلاوت قرآن؛ فراهم شدن دوره ‏اى کوتاه براى محاسبه نفس و خودسازى (که حداقل سه روز طول مى‏ کشد و انسان را از حاکمیت غریزه‏ ها، عادت‏ ها و اشتغالات معمول زندگى آزاد مى ‏سازد.)

همان گونه كه در زمين هاي حرم بايد از محرّمات اجتناب نمود و ارتكاب يك سلسله اعمالي كه در جايي جرم نيست، امّا در حرم جرم محسوب مي شود، در اين ماه ها هم كه قرقگاه زماني محسوب مي شوند بايد به دستوراتي ويژه جامه عمل بپوشانيم.

به گزارش خبرگزاری ضیاءالصالحین به نقل از ایکنا، آیت الله  صافی گلپایگانی در طلیعه ماه رجب، در پیامی روحبخش و اخلاقی نصایحی را به مومنان ارائه کرد.

به گزارش خبرگزاری ضیاءالصالحین به نقل از مشرق نیوز، آيت الله عبدالله جوادي آملي امروز در مسجد اعظم در ادامه تفسير سوره مباركه فصلت با قرائت آيه «وَقَالَ الّ

آمدن ماه رجب یعنی دوباره دعوتنامه ای الهی برای ما فرستاده شده است که دوباره ما تو را دعوت کردیم اگر خودت نیامدی و پای این سفره ننشستی این دیگر به خودت مربوط است، ما دعوت را فرستادیم و نگویید که از کجا معلوم است که این برای ماست، این برای بزرگان است، این حرفها را نزنید، بزرگان در همان موقع که مثل ما بودند، مثل ما بودند تفاوتی با ما نداشتند، فقط تفاوتشان یکی بود که همتشان را بردند بالا و الّا اول بزرگان که بزرگ نبودند و اولیای خدا که ولیّ نبودند، اول آن علمای ربّانی که عالم ربّانی نبودند، کم کم آمدند همّت داشتند و صلابت داشتند و مسأله را گرفتند.

امام هفتم (علیه السلام) فرموده اند: رجب نام نهری است در بهشت که از شیر، سفیدتر و از عسل، شیرین تر است; هر کس یک روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.

ابن عباس مي ‏گويد: «هرگاه ماه رجب فرا مي‏رسيد، رسول الله صلي ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله ، به مسلمانان دستور گِردهمآيي مي‏ داد و عظمت اين ماه را به آنان، تذكّر مي‏ داد.»

یکی از اعمالی که در ماه شریف رجب، پس از هر نماز واجب، معمولا انجام می گیرد، دعای «یامن ارجوه ...» است.
درباره ی این دعا، چند مطلب قابل دقت است که در این مقاله به آن ها خواهیم پرداخت.

 تربیت صحیح فرزندان از ضرورى تـرین وظایف والدین بـه شـمار مى آید. انجـام دادن این وظیفـه مهم، حـسـاس و ظریف بـدون تـکیه بر دیدگاه هاى صاحبنظران آگاه و مطمئن ممکن نیست.

مانی از پدر و مادری اشکانی و با نژادی کاملا ایرانی به دنیا آمده بود. او در شش سالگی به همراه پدر، ترک مادیات کرده و به همراه یک فرقه عرفانی مسیحی زندگی می کرد. بنابر اعتقاد مانوی ها در دوازده سالگی و بیست و چهارسالگی، فرشته الهی بر او ظاهر گشت و از آن به بعد او ادعای رسالت الهی کرد.مانی خود را جانشین پیغمبران آسمانی می دانست که از زمان آدم تا زرتشت و بودا و عیسی برای راهنمایی بشر آمده اند و خود را خاتم پیامبران و برترین ایشان می شمرد و ادعا داشت که او همان فارقلیط  است که مسیح ظهور او را پیش بینی کرده است.
اساس و پایه دین مانی، ثنویت و دوگانگی است که از کیش مجوس، اقتباس شده است. برای مانی - مانند برخی از ادیان دیگر- انتساب مصائب و بدی ها و در قالب کلی تر شرور، به خداوند بسیار سخت بود؛ لذا به خدایی اعتقاد پیدا کردند که بسیار مهربان و رحیم بود و از او تعبیر به نور می کردند. در مقابل به خدایی دیگر اعتقاد پیدا کردند که در کنار خدای نور بوده و تمام بدی ها به او منتسب است. او هرگز خدای درستی و پاکی نیست، بلکه خدای ظلمت است و به همین جهت این خدا، خدای ظلمت خوانده شد. اعتقادات دیگری از مانی نقل است که برخی از آنها در پاسخ تفصیلی بیان می شود.
مسلمانان نیز مانند ادیان دیگر، رویکرد مثبتی به مانی و پیروان او نداشته ، بلکه افکار او و پیروانش مردود می دانند.

شیخ بهائی در کتاب کشکول خود درباره مرگ عطار می نویسد:
... وقتی که خون از رگ او می ریخت و مرگش نزدیک شده بود، شیخ با انگشت خود از خون خود بر دیوار، این رباعی را نوشت:
در کوی تو رسم سرفرازی این است
مستان تو را کمند بازی این است
با این همه رتبه هیچ نمی یارم گفت
شاید که تو را بنده نوازی این است