با توجه به اینکه نشستن پای سخن اساتید و بزرگان اخلاق، همواره می تواند ما را به تأمل و درنگ در کارها وادار کند و باعث شود که با توجه و تفکر و تدبر بیشتری به انجام امور بپردازیم. آیت الله محی الدین حائری شیرازی از اساتید اخلاق، تمثیل ها و نکات اخلاقی بسیار زیبایی را بیان کرده اند که در ادامه می آید:

هیچ کس با نگاه یا لمس یک نوار کاست نمی تواند بفهمد که آن نوار پر است یا خالی و اگر پر است چه چیزی در آن ضبط شده است. ظاهر نوار کاست هیچ نشانه ای به ما نمی دهد مگر اینکه در دستگاه ضبط صوت قرار داده شود.

روز قیامت، دستگاه ضبط صوتی است که در آن نطق اعضا و جوارح آشکار خواهد شد. ظاهر انسان ها مانند نوارها شبیه یکدیگر است. تنها یک دستگاه خدایی مانند قیامت است که با آن می توان از درون انسان ها پرده برداشت.

دانه گندم را تا نکاشته ای مراقبت نمی خواهد به محض اینکه آن را بکاری، رسیدگی باید شروع شود. انسان اگر در راه خدا افتاد تازه اول مراقبت است. اول خطر است به همین سبب است که افراد سالم وقتی منحرف می شوند بد منحرف می شوند و خطرناک تر خواهند بود.

وقتی به شهرستان تلفن می زنید برای اینکه هزینه تماس کمتری برایتان بیفتد مختصر و مفید صحبت می کنید! ارزش عمر بیشتر است یا پول تلفن؟ باید در حرف زدن خیلی بخیل بود و کم صحبت کرد تا عمرمان بیهوده هزینه نشود.

امام هادی (ع) می فرماید «النَّهارُ السَّهَرُ اءُلَذُّالْمَنامِ، وَالْجُوعُ یَزیدُ فى طیبِ الطَّعامِ»؛ شب زنده داری، خواب را لذیذ و گرسنگی،خوبی طعام را زیاد می کند به همین دلیل وقتی سیر هستید بهترین غذا برای ما لذیذ نیست و کسی که خستگی و بی خوابی نداشته باشد اگر بدنش بر نرم ترین تشک ها و سر بر نرم ترین بالش ها بگذارد باز لذتی احساس نمی کند اما کسی که مدتی بیدار نشسته، خواب برای او لذیذ است هر چند بر روی خاک و سر بر سنگ باشد.

در دنیا احساس لذت، احساس خروج از کمبود است به دلیل اینکه کسی که چند روزی گرسنگی کشیده، نان خشک در دهان او از هر غذایی که دیگران می خورند لذیذتر است. بنابراین لذت را نباید در کیفیت غذا جست؛ لذت مربوط به ذائقه انسان است، لذت آخرت از این نوع نیست زیرا آنجا عدم و کمبود نیست.

ثروت وزنه است و تقوا نیرو. به اندازه نیروهایتان وزنه بلند کنید.