محمد بن مسلم می گوید: این تعویذی است که امام صادق علیه السلام فرموده و من  یادداشت کردم و یادآور شدند که سحر را باطل می کند:
‏قالَ مُوسى‏ ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَ‏ اللَّهَ‏ لا يُصْلِحُ‏ عَمَلَ‏ الْمُفْسِدِينَ‏ وَ يُحِقُ‏ اللَّهُ‏ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ‏ أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها الْآيَاتِ‏ فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ وَ أُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ رَبِّ مُوسى‏ وَ هارُونَ‏.[1]

محمد بن عیسی گوید: از حضرت رضا علیه السلام درباره سحر و جادو پرس و جو کردم. فرمود: سحر واقعیت دارد و باذن خدا اثر و ضرر می کند. و چون تو را سحر کردند دستت را تا مقابل صورتت بالا ببر و بخوان:
بِسْمِ اللَّهِ الْعَظِيمِ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ إِلَّا ذَهَبَتْ وَ انْقَرَضَتْ
وی می گوید: مردی درباره چشم زخم از حضرت پرسش کرد. حضرت فرمودند: آن نیز واقعیت دارد و اگر گرفتار آن شدی دست را تا محاذی صورت بالا ببر و بخوان: حمد و توحید و معوذتین و دست ها را بر پیشانی بمال که به اذن خدا مفید خواهد بود.[2]

پی نوشت:
[1] بحارالانوار، ج 95، ص 127.
[2] بحارالانوار، ج 92، ص 129.