لفظ عصمت را در آیات الهی و روایات بررسی کنیم و بدانیم که اصلاً عصمت به چه معناست.
معنای اصلی لفظ عصمت، پناه بردن به پروردگار عالم و پناه جستن به ذات احدیّت است.

مولی الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب، علی بن ابیطالب(صلوات اللّه و سلامه علیه) سخنی دارند که نشان می دهد معنای عصمت، حفظ شدن و پناه جستن به پروردگارعالم است. ایشان می فرمایند: «اعْتَصِمْ فِي أَحْوَالِكَ كُلِّهَا بِاللَّهِ فَإِنَّكَ تَعْتَصِمُ مِنْهُ سُبْحَانَهُ بِمَانِعٍ عَزِيزٍ»  در همه حالات به پروردگار عالم پناه بجو که اگر این گونه شدی و در هر حالی به خداوند متعال پناه جستی، در این صورت با مانعی نیرومند ، خودت را حفظ می کنی.

فرمودند: اگر در هر حالی به خداوند پناه ببری، در این صورت با مانعی نیرومند، خودت را حفظ می کنی.
«فَإِنَّكَ تَعْتَصِمُ» هم به معنای پناه جستن و حفظ کردن است؛ یعنی با عصمت، پناه می جویی.

یا در جای دیگر می فرمایند: «مَنِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ لَمْ يَضُرَّهُ شَيْطَانٌ»  هر کس به پروردگار عالم پناه ببرد، شیطان نمی تواند به او ضرر بزند. پس عصمت یعنی پناه جستن.

قرآن کریم و مجید الهی هم می فرماید: «وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلى‏ عَلَيْكُمْ آياتُ اللَّهِ وَ فيكُمْ رَسُولُهُ وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقيمٍ» ، چگونه شما به پروردگار عالم کافر می شوید، در حالی که آیات خدا بر شما خوانده می شود، رسول او در میان شماست و هر کس به  پروردگار عالم پناه ببرد، طبیعی است خدا این پناه جوینده را به راه راست و صراط مستقیم هدایت می کند.

«هُدِيَ» یعنی هدایت شده؛ یعنی هرکس به خدا پناه ببرد، خود به خود هدایت شده است.
 یا در آیه دیگری بیان می شود: «فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ اعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ في‏ رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْديهِمْ إِلَيْهِ صِراطاً مُسْتَقيماً»  امّا آن هایی که به خدا ایمان آوردند و به او پناه جستند، طبیعی است که در رحمت و فضل پروردگار عالم داخل می شوند و آن ها را به راهی راست هدایت می کنند.