تولد نور

آغاز ماه ذيقعده براي حضرت كاظم و حضرت رضا عليهماالسلام و دودمان نبوت، پيام آور شادي و پايان يك انتظار طولاني است. زيرا حضرت نجمه عليهاالسلام فرزندي جز حضرت رضا(ع) نداشت. مدتها پس از ايشان صاحب فرزندي نشد (حضرت رضا(ع) در سال 148 ه.ق و حضرت معصومه(س) در سال 173، يعني با 25 سال فاصله متولد گرديد) امام صادق(ع) نيز به ولادت چنين بانويي بشارت داده بود.روزي كه حضرت معصومه(س) ديده به جهان گشود، براي حضرت نجمه(س) و حضرت رضا(ع) و پدر بزرگوارشان، روز شادي و سرور وصف‏ ناپذيري بود چرا كه دختري از آسمان ولايت و امامت، طلوع كرده بود كه قلبها را جلا مي ‏داد و چشمها را روشن مي‏ كرد و كانون مقدس اهل بيت(ع) را گرم مي ‏نمود.

آن روز انتظار به سر آمد و حضرت معصومه(س) در مدينه منوره در ماه ذيقعده سال 173 ه.ق متولد گرديد. و او فروغي بود از كوثر و گُلي تابناك از گلشن آل محمد صلی الله علیه و آله كه جهان مُلك و ملكوت را صفايي ديگر بخشيد.

نامگذاري

نامگذاري در شريعت اسلام از اهميت خاصي برخوردار است. در روايات فراواني انتخاب نام نيكو از وظايف والدين شمرده شده است. رسول گرامي اسلام صلی الله علیه و آله امر مي ‏فرمود، افرادي كه نام نكوهيده دارند نامشان را تغيير دهند.[1] ائمه(ع) به جهت مقام و منزلت بسيار رفيعي كه براي حضرت صديقه طاهره(س) قائل بودند به نامِ مقدس «فاطمه» احترام فوق العاده ‏اي ابراز مي ‏كردند.
هنگامي كه امام صادق(ع) مطلع شدند كه يكي از اصحابشان به نام «سكوني» اسم دخترش را «فاطمه» نهاده، فرمود:
«آه، آه، آه» حالا كه او را فاطمه نام نهادي، به او ناسزا نگو و او را كتك نزن.[2]
نگاهي گذرا به اسامي فرزندان ائمه(ع) نشان مي ‏دهد كه همه امامان يك يا چند دخترشان را به نام «فاطمه» ناميده ‏اند. حضرت علي(ع) كه نام مادر و همسرش فاطمه بود يكي از دخترانش را نيز «فاطمه» ناميده ‏اند.[3]

برخي از امامان بيش از يك دختر را «فاطمه» نام نهاده‏ اند، كه از آن جمله حضرت موسي بن جعفر(ع) كه حداقل نام دو تن از دخترانشان را «فاطمه» نهاده ‏اند.[4]

از سويي ابن جوزي، دانشمند معروف اهل تسنن در قرن هفتم، به هنگام شمارش فرزندان حضرت كاظم(ع) از چهار دختر آن حضرت به نام «فاطمه» ياد كرده است:

1 ـ فاطمه كبري 2 ـ فاطمه وُسطي 3 ـ فاطمه صغري 4 ـ فاطمه اُخري.[5]

علامه مجلسي نيز از «فواطم اربعه» ياد كرده است.[6]

حضرت معصومه(س) همان فاطمه كبري است كه چون نگيني شهر قم را آراسته است.

فاطمه صغري مشهور به «بي بي هيبت» در آذربايجان شوروي در جنوب «بادكوبه» مدفون است.[7]

گفته مي‏ شود كه «فاطمه وسطي» در اصفهان مدفون است و برخي تصور كرده‏ اند كه «زينبيه» موجود در اصفهان مربوط به ايشان است.[8] هر چند كه حضرت موسي بن جعفر(ع) دختري به نام زينب داشته باشد جاي ترديد است. فاطمه اخري ملقب به «فاطمه طاهره» در رشت مدفون است كه در اين شهر به خواهر امام مشهور است.[9]

پی نوشتها:
-------------------------
[1] وسايل الشيعه، ج 21، ص 390.

[2] فروغ كافى، ج 6، ص 48.

[3] ارشاد مفيد، ج 1، ص 355.

[4] ارشاد، ج 2، ص 244.

[5] تذكرة الخواص، ص 315.

[6] بحارالانوار، ج 48، ص 317.

[7] بحارالانوار، ج 48، ص 317.

[8] ارشاد، ج 2، ص 244.

[9] بحارالانوار، ج 48، ص 317.