قرآن مجید

آیه (61 سوره النور) (2) بر نابینا تکلیفی نیست، و نه بر لنگ حرجی باشد و نه بر بیمار حرجی است.

اخبار باب‌

: (3) 1- امالی صدوق: بسندش تا پیغمبر (ص) که ای امت خدا بیست و چهار خصلت را برای شما بد دارد و شما را از آنها نهی کرده، و حدیث را بدان جا رسانده که فرمود: برای هر کس بد دارد که با دچار به خوره سخن گوید جز با فاصله یک ذراع با او و فرمود: از خوره دار بگریز چنان که از شیر گریزی.
2- خصال: بسندش مانند آن را آورده (4) گویم: من آن خبر را بتمامی در باب مناهی پیغمبر (ص) آوردم.
(5) 3- تفسیر علی بن ابراهیم: در روایت از امام باقر در تفسیر قول خدا نیست بر نابینا حرج و نه بر لنگ حرج و نه بر بیمار حرج آورده که مردم مدینه پیش از مسلمانی از نابینا و لنگ و بیمار دوری می‌کردند و با آنها چیزی نمی‌خوردند، انصار سر بلندی و خودخواهی داشتند، میگفتند: نابینا خوراک را نبیند و لنگ دست درازی بخوراک نتواند و بیمار به اندازه تندرست نمیخورد، و برای آنها خوراکی در یک گوشه جدا میکردند، و بنظرشان هم خوراکی با آنها گناه بود، و نابینا و بیمار میگفتند شاید همخوری ما با آنها آزارشان میدهد
و چون پیغمبر (ص) آمد از آن حضرت در این باره پرسیدند و خدا این آیه را فرستاد که بر شما گناهی نیست با هم بخورید یا پراکنده (آیه 61- سوره النور).
(1) 4- خصال: بسندش تا رسول خدا (ص) که فرمود: پنجند که در هر حال از آنها دوری شود: خوره‌دار، و پیس، و دیوانه و ولد الزنا و اعرابی.
(2) 5- طب الائمة: بسندی از امام ششم که چون بیماران خوره را دیدید از پروردگارتان عافیت خواهید و از آن غفلت نکنید.
(3) 6- همان: بسندش تا رسول خدا (ص) نگاه پیوسته بگرفتاران و خوره‌داران مکنید که مایه اندوه آنها است.
(4) 7- همان: بسندی تا رسول خدا (ص) که به مبتلا کم نگاه کنید و بر آنها وارد نشوید و چون بر آنها گذری زود بگذرید تا دردشان بشماها نرسد.
(5) 8- تفسیر امام از قول رسول خدا (ص) که هر کس یک نابینا را 40 گام بر زمین هموار دستگیرد باندازه سر سوزنی از آن همه روی زمین طلا باشد برابر نگردد (که آن را صدقه دهد) و اگر در آنجا که دستگیر او است پرتگاهی است و او را از آن بگذراند روز قیامت در میزان حسنات خدا صد هزار برابر بیشتر از همه دنیا دریابد و بهمه گناهانش بچربد و آنها را نابود کند و او را در بالاترین بهشتها و غرفه‌هایش منزل دهد.
(6) 9- امالی طوسی: بسندش تا امام ششم (ع) که علی بن الحسین (ع) بچند خوره‌دار گذر کرد و بر آنها سلام داد و در خوراک بودند و گذشت و سپس فرمود: خدا سبکترها را دوست ندارد و نزد آنها برگشت و فرمود: من روزه دارم شما بمنزل من آیید، فرمود: به بمنزل آن حضرت رفتند و بآنها خوراک داد و سپس بآنها بخشش داد.
(7) 10- دعوات راوندی: از امام چهارم پرسیدند از طاعون که آیا بیزار باشیم از کسی که بدان گرفتار است زیرا که او در عذاب است؟ فرمود: اگر گنهکار است از او بیزار باش طاعون داشته باشد یا نه و اگر مطیع خدا عز و جل است طاعون مایه پاک شدن او است از گناه، راستش خدا عز و جل قومی را بدان عذاب کند و رحمت بر قومی باشد قدرت خدا بهر چه خواهد رسا است، آیا نبینید که او خورشید را روشنی بنده‌های خود ساخته و باعث رسیدن میوه‌های آنها و فرارسیدن خوراک آنها و بسا که بهمان مردمی را عذاب کند و بسوزش آن گرفتار سازد مردمی را در روز قیامت بواسطه گناهشان و در دنیا ببدی کارهاشان.
(8) 11- مشکاة الانوار بنقل با واسطه از امام ششم (ع) فرمود: نگاه نکنید به بلازده‌ها که این مایه اندوه آنها است (9) و از امام باقر است که بد میداشت مبتلا از بلاء طلب پناه کند.