باب سی و ششم عوض دادن بخوبیها و نکوهش بدی کردن در برابر نیکی و در باره اینکه مؤمن گمنام است‌

تاریخ ارسال:ج, 09/24/1396 - 15:51

قرآن مجید

(7) 1- الروم (آیه 39) و آنچه بریا دهید تا در اموال مردم فزونی یابد نزد خدا فزون نشود.
(1) 2- الرحمن (آیه 60) آیا پاداش نیکی کردن جز نیکی است.
(2) 3- المدثر (آیه 6) و منت منه تا فزون طلب باشی.

اخبار باب‌

(3) 1- علل الشرائع: بسندش تا رسول خدا (ص) که دست خدا بالای سر مکفرین (گمنامان) باشد که برحمت در پرواز است.
(4) 2- همان: بسندی که میرسد بامام ششم (ع) که فرمود: مؤمن مکفر و گمنام است زیرا کار خیرش بدرگاه خدا عز و جل بالا میرود و در میان مردم منتشر نشود و کافر نامدار و مشهور است زیرا کار خیرش در میان مردم منتشر شود و بسوی آسمان بالا نرود.
(5) 3- همان: بسندش تا امامان (ع) فرمود: رسول خدا (ص) گمنام است قدردانی احسانش نشده با اینکه بقریش و عرب و عجم احسان کرده، چه کسی بالاتر از رسول خدا (ص) باین خلق احسان کرده و ما خاندان هم ناسپاسی شدیم احسان ما را قدر نشناسند و مؤمنان خوب هم گمنام و سپاس نشده‌اند و قدردانی از کارهای خیرشان نشود.
(6) 4- معانی الاخبار: بسندش تا امام باقر (ع) که امیر مؤمنان (ع) فرمود: هر که عوضی دهد برابر خوبی که باو شده است پاداش داده، و هر که دو برابر عوض دهد قدردانی کرده و هر که قدردانی کند رادمرد است و هر کس بداند کار خویش خوبی بخود او است در نیکی کردن بمردم کندی نکند، و دوستی آنها را پر نخواهد، از دیگری مخواه شکر آنچه به خود کرده‌ای و آبرویت را بدان حفظ کرده‌ای، و بدان که نیاز خواه از تو آبرویش در برابر آبروی تو حفظ نکرده تو آبروداری کن از اینکه جواب رد باو ندهی.
(7) 5- خصال: بسندش تا امام باقر (ع)، فرمود: چهارند که زودتر کیفر کشند: کسی که باو احسان کردی و در عوض بتو بدی کرده، و کسی که باو ستمی نکردی و او بتو ستم کرده، و کسی که با او پیمانی بستی و قصد تو وفاء کردنست و قصد او پیمان شکستن، و کسی که با خویشانش صله رحم کند و آنها با او قطع رحم کنند.
(8) 6- همان: در وصیت پیغمبر (ص) بعلی مانندش آمده.
(9) گویم: پاداش دادن باحسان با چند سند در باب کلیات مکارم گذشته.
(10) 7- کتاب حسین بن سعید: بسندی تا امام ششم که میفرمود: در قرآن خدا یک آیه ثبت است، گفتم: آن کدام است؟ فرمود قول خدا تبارک و تعالی (60 سوره الرحمن) آیا جزاء احسان جز احسانست" بر کافر و مؤمن و نیک و بد همه حکمفرما است، هر که به او
خوبی شد بر اوست که عوض بدهد و عوض دادن همین نیست که بمانند او بوی خوبی کند بلکه این را هم بداند که فضل تقدم با اوست.
(1) 8- همان: بسندش تا رسول خدا (ص) که فرمود: هر که بنام خدا از شما درخواست کرد باو بدهید، و هر که احسانی بشما کرد عوضش بدهید و اگر نتوانید آنقدر باو دعا کنید که پندارید باو عوض دادید.
(2) 9- همان: بسندی تا امام ششم (ع) که خدا خلقی از بنده‌هاش آفریده که به مستمندان شیعه ما کمک کنند تا بدان ثوابشان دهد، رسول خدا (ص) فرمود: همین بس است در ستایش برادری که بتو احسانی کرده که بگوئی خدا جزای خیرت دهد، و چون در غیابش نام او را برند بگوئی خدا جزای خیرش دهد، در این صورت باو عوض دادی.
(3) 10- اختصاص: امام صادق (ع) فرمود: لعنت خدا بر آنکه راه کار خیر را بندد و آن کسی است که باو احسان شود و او ناسپاسی کند و مانع شود که بدیگری خیری رساند.
(4) 11- الدره الباهره: امام کاظم (ع) فرمود: احسان یک غل است بر گردن گیرنده که آن را نگشاید جز عوض دادن یا تشکر.
(5) 12- مجمع البیان (ج 9 ص 208): بسندی تا امام ششم (ع) که میفرمود: یک آیه در قرآن خدا ثبت است (و قریب مضمون شماره 7 را آورده).
(6) 13- نهج البلاغه: امیر مؤمنان (ع) فرمود: بدکردار را بازدار به پاداش دادن به خوشکردار