اخبار باب‌

: (6) 1- امالی صدوق: در مناهی پیغمبر است (ص) که نهی کرده از پذیرش دعوت فاسقان بخوراکشان.
(7) 2- قرب الاسناد: بسندش تا امام باقر (ع) فرمود: حسن و حسین (ع) گوشه می‌زدند به معاویه و در باره او چیزها میگفتند و بخششهای او را می‌پذیرفتند.
(8) 3- احتجاج: حمیری بامام قائم (ع) نوشت و آن حضرت را پرسید از یکی متصدیان وقف که آن را در دست دارد و حلال می‌شمارد بر خود، و پرهیز ندارد از بردن مال وقف و بسا که بده وقفی
او وارد شوم یا در منزل او (1) و خوراکش حاضر است و مرا بدان دعوت میکند و اگر از آن نخورم بمن بدبین شود و گوید فلانی روا نمیداند از خوراک ما بخورد آیا رواست از خوراکش بخورم و یک صدقه بدهم، و چه اندازه صدقه بدهم، و اگر این متصدی هدیه‌ای بدیگری بدهد و او مرا دعوت کند که از آن بخورم و من میدانم که متصدی پرهیز ندارد از آنچه دارد آیا اگر چیزی از آن را بر گرفتم چیزی بر من باشد؟ جواب درآمد که اگر این مرد مال راه معاشی جز آن وقف زیر دستش دارد از خوراکش بخور و بخشش او را بپذیر و اگر ندارد نه.
(2) 4- کشی: بسندش از ولید بن صبیح که نزد امام ششم رفتم و زراره که از نزد حضرتش برمیگشت با من روبرو شد و آن حضرت فرمود: ای ولید شگفت نداری از زراره از کارهای اینان (حکومت مخالفان) از من میپرسد، چه میخواهد؟ میخواهد بگویم: نه، و آن را از قول من روایت کند، سپس فرمود: کی شیعه از اعمال آنها میپرسید همانا پرسش آنها از خوردن خوراک و نوشاکشان و در سایه‌شان بودن پرسش میکرد، کی شیعه از مانند اینها می‌پرسید.
(3) 5- همان: بسندش تا زراره گفت: پرسیدم از امام باقر (ع) از بخشش کارمندان حکومت فرمود: باکی در آن نیست سپس فرمود: قصد زراره این بود که بهشام (خلیفه اموی) برساند که من اعمال سلطان را حرام میدانم.
(4) 6- اختصاص: بسندش تا امام باقر (ع) که میفرمود: هر که ما چیزی از کارمندی ظالمان را بر او حلال کردیم برایش حلال است زیرا امامان از خاندان ما اختیار بدانها داده شده پس هر چه حلال کنند حلال است و هر چه حرام کنند حرام است.
در همان: مانندش آمده.
(5) 7- امالی طوسی: بسندش تا امیر مؤمنان (ع) که بیکی از شیعیانش فرمود: بکوش که منافقی را بر تو حقی نباشد زیرا از طرف تو و او خدا عوض میدهد و آن هم بهشت، و مصطفی محمد عوض میدهد بشفاعت، و حسن و حسین هم از حوض جد خود.