باب نود و چهارم کسی که بشهری درآید مهمان برادران خود باشد و در اندازه مهمانی

تاریخ ارسال:ش, 10/09/1396 - 11:52

(13) 1- علل: بسندش تا رسول خدا (ص) که فرمود: چون کسی در آمد در شهری مهمان باشد بر هر که همکیش او است در آن تا از آنها بکوچد، و نشاید مهمان روزه گیرد مگر باجازه میزبان تا مبادا خوراکی برایش بسازند و بر آنها تباه گردد و نشاید آنها هم روزه دارند جز باجازه آن مهمان تا بر روی آنها در نماند و خوراکی خواهد و بخاطر آنها ترک کند. علل: بسند دیگر مانندش را آورده (1) 2- علل: (مضمون حدیث را از قول کسی که در مدینه از آن پرسش کرده آورده و بدنبالش افزوده) چون فردا شد بناگاه او (مردیکه حدیث را از او پرسیده بود) بامداد نزدم آمد و بر سر خادمش سفره‌ای با چند نوع خوراک بود، گفتم: خدا رحمتت کند این چیست؟ گفت:سبحان الله دیروز حدیث را از قول امام باقر (ع) برایت باز نگفتم.سرائر: از سیاری مانندش را آورده.
(2) 3- خصال: بسندش تا رسول خدا (ص) که فرمود: مهمانی تا سه روز است، روز یکم حق است و روز دوم و سوم بخشش و پس از آن صدقه است بر او، سپس فرمود: مبادا یکی از شما به برادرش مهمان شود تا او را بگناه کشد گفته شد یا رسول الله چگونه‌اش بگناه کشد؟ فرمود: یعنی تا آنکه چیزی نداشته باشد خرج او کند.