قرآن مجید

(2) (آیه 69 سوره هود) درنگی نکرد که گوساله بریانی آورد.

اخبار باب‌

:: (3) 1- خصال: بسندش تا امام ششم (ع) که بزرگواریها دهند اگر توانی داشته باش یکی پذیرائی مهمانست الخبر. امالی طوسی: بسندی مانندش را آورده (4) 2- همان: در وصیت امیر مؤمنان هنگام وفات، پسر جانم بتو وصیت کنم بخواندن نماز در وقتش تا فرمود: و باحترام مهمان.
(5) 3- همان: بسندی که امام ششم (ع) بداود بن سرحان فرمود: ای داود اخلاق خوب به هم وابسته‌اند و خدا بهر که خواهد دهد، بسا که در کسی باشد و در فرزندش نباشد، در بنده باشد و در آقا نباشد: راستگوئی و خودداری و بخشش بخواستار و عوض دادن باحسانها و اداء امانتها و صله رحم و دوستی با همسایه و یاد و پذیرائی مهمان و سره هنه حیاء است.
(6) 4- قرب الاسناد: بسندی تا امام صادق (ع) از پدرانش که رسول خدا (ص) گذر کرد به گوری که کنده میشد و آنکه میکندش خسته و مانده شده بود و آن حضرت باو فرمود: برای که این گور را میکنی؟ گفت: برای فلان بن فلان، فرمودش چرا بر تو سخت آمده اگر آنکه دانی خوش بر خورد و خوشخو بود زمین برایش نرم میشد تا بسا با مشت می‌توانست آن را بکند، سپس فرمود: که البته او دوست میداشت پذیرائی مهمان را و پذیرائی نکند از مهمان جز مؤمن پرهیزکار.
(7) 5- همان: بسندش از امام صادق (ع) از پدرانش که مردی نزد پیغمبر (ص) آمد و گفت یا رسول الله پدر و مادرم بقربانت من خوب وضوء سازم و نماز خوانم و زکات در وقت پردازم و با خوش‌دلی مهمان نوازم برای رضای خدا بامید آنچه نزد خداست فرمودش: به به به دوزخ را بر تو راهی نیست راستی خدا تو را از بخل رها کرده، اگر چنین بودی، سپس فرمود: نهی کرد از رنج‌کشی در پذیرائی مهمان بدان چه نتواند مگر برنج، و مهمانی نیاید جز که رویش با او باشد.
(8) 6- تحف العقول: در خبری طولانی از امام صادق (ع) که فرمود: اما چهار جا که باید در آنجا هزینه نهاد از کارهای خوب: پرداخت وام و عاریه دادن و وام دادن و پذیرائی مهمانست که واجبند در روش اسلامی (یعنی واجب اخلافی باشند).
(1) 7- محاسن: بسندش تا حسین بن نعیم که امام صادق (ع) بمن فرمود: ای حسین برادرانت را دوست داری؟ گفتم: آری فرمود به مستمندانشان سود رسانی؟ گفتم: آری، فرمود: راستش تو باید که دوست بداری کسیرا که خدا دوست دارد، آگاه که سود نرسانی کسی از آنان را تا دوستش داری، آنان را بخانه‌ات میخوانی؟ گفتم: من غذا نخورم جز که دو تا سه تا، کمتر، بیشتر از آنها با منند، فرمود: فضل آنها بر تو بیشتر است از فضل تو بر آنها، گفتم: آنها را بخانه‌ام برم و بخورانم و بنوشانم و بر فرش من پا نهند و برترند از من؟ فرمود: آری زیرا چون بخانه‌ات آیند آمرزش تو و خاندانت را با خود آورند و چون از خانه‌ات بیرون روند گناهان تو و خاندانت را با خود ببرند.
(2) 8- همان: بسندش تا امام ششم (ع) که فرمود: اگر پنج درهم بردارم و به بازار شما روم و خوراکی بخرم و چند مسلمان را نزد خود گرد آورم دوستتر دارم از اینکه بنده‌ای آزاد کنم.
(3) 9- همان بسندش از امام صادق (ع) فرمود: یک خوراکی که برادر مسلمانم نزدم بخورد دوستتر دارم از آزاد کردن یک بنده.
(4) 10- همان: بسندش از امام ششم (ع) که مؤمنی نباشد که دو مؤمن بخانه‌اش برد و سیر کند جز که برتر از آزاد کردن بنده باشد.
(5) 11- همان: بسندش تا اینکه مردی از امام پنجم پرسید چه کاری برابر آزاد کردن بنده است؟ فرمود: اگر سه مسلمان را خوراک دهم دوستتر دارم از آزاد کردن بنده‌ای و بنده‌ای تا به هفت رسید، و اطعام یک مسلمان برابر است با آزاد کردن یک بنده.
(6) 12- همان: بسندش از امام باقر (ع) که سیر کردن چهار مسلمان برابر آزاد کردن یک بنده باشد از فرزندان اسماعیل.
(7) 13- مکارم الاخلاق: از امام صادق (ع) فرمود: نجات بخشها اطعام طعام و افشاء سلام است و نماز در شب که مردم خوابند.
(8) 14- جامع الاخبار: بسندش تا پیغمبر (ص) فرمود: امتم بخوشی باشند تا یک دیگر را دوستند و امانت را بپردازند، و از حرام بپرهیزند، و مهمان را پذیرائی کنند، و نماز را بر پا دارند و زکات را بدهند، و چون نکنندش گرفتار خشکسالی و قحطی شوند، (9) و پیغمبر (ص) فرمود: هر که ایمان بخدا و روز جزا دارد باید مهمانش را گرامی دارد، و مهمانی تا سه شبانه روز است و بالاترش صدقه است و بخشش تا یک شبانه روز، و نشاید مهمان وارد بر قومی آنها را دلتنگ کند تا آنها را بیرون کند یا بیرونش کنند.
(1) و از امیر مؤمنانست (ع) که فرمود: مؤمنی احساس ورود مهمان نکند و بدان شاد شود جز که گناهانش آمرزیده شود و گرچه بر میان آسمان و زمین باشد، (2) و از پیغمبر است (ص) که فرمود: مهمان راهنمای بهشت است، (3) و از امیر مؤمنانست که فرمود: مؤمنی مهمان دوست نباشد جز که از گورش برخیزد و رویش چون ماه شب چهارده باشد و اهل محشر نگرند و گویند این جز پیغمبر مرسل نیست، و فرشته‌ای گوید: این مؤمن مهماندوست است و پذیرائی مهمان و راهی ندارد جز که به بهشت رود.
(4) پیغمبر (ص) فرمود: چون خدا مردمی را دوست دارد بآنها هدیه‌ای دهد، گفتند آن چه باشد؟ فرمود: مهمان که روزی خود آورد و گناهان خاندان را برد.
(5) از پیغمبر است (ص) که مهمان داری در شب حق واجب بر هر مسلمانست و صبح که شد خواهد نگهش دارد و خواهد رهاش کند، هر خانه که مهمان نیاید فرشته‌ها در آن نیایند.
(6) و از امام صادق (ع) که مردی نزد پیغمبر (ص) آمد و گفت: یا رسول الله در مال حقی جز زکات باشد؟ فرمود: آری بر مسلمانست که گرسنه گدا را سیر کند، و لخت گدا را بپوشاند، گفت: بیم دارد که در خواستش دروغ باشد، فرمود بیم ندارد که راست باشد؟ (7) 15- نوادر راوندی: بسندش تا رسول خدا که فرمود: مهمان کن به خوراک و نوشاکت کسی را که دوست داری برای خدا.
(8) 16- همان: امام صادق از قول پیغمبر (ص) فرمود: برکت شتابانتر است بسوی کسی که اطعام میکند از کار به کوهان شتر.
(9) 17- کتاب الامامه و التبصره: بسندی تا رسول خدا (ص) فرمود: مهمان روزی خود را نزد میزبان آورد و چون بکوچد همه گناهانشان را برد.
(10) و بسند دیگر فرمود (ص) چون در خوراکی چهار خصلت گردانید کامل گردد: از حلال باشد، و دستهای بسیاری بر آن باشند و در آغاز خوردنش نام خدا برند و در انجام سپاس او گویند، (11) و فرمود: (ص) خوشا بر کسی که شکمش تهی و گرسنه باشد و صبر کند آنانند کسانی که روز قیامت سیر باشند.