در رابطه با اين که اگر عزم نفس انسان قوي باشد امکان تأثير ميکروب ها بر بدن را به آن ها نمي دهد و ميکروب ها نمي توانند بر بدن تأثير بگذارند، مي توان علت نپوسيدن بعضي از بدن ها را بعد از مرگ تبيين کرد، چون روح آن هايي که بدنشان در قبر نمي پوسد آنچنان گرفتار گناهانشان نيست که توجه به بدن را به کلي از دست بدهند، زيرا اندک توجهي به بدن کافي است تا باکتري ها نتوانند بر بدن اين افراد غلبه کنند. همين طور که در حال حاضر باکتري ها نمي توانند بدن شما را بپوسانند، چون قدرت حياتِ روح شما، بر فعاليت باكتري ها غلبه دارد. وقتي كه انسان مُرد همان باکتري هايي که در محيط هستند و در حال حاضر نمي توانند بدن انسان را تحت تأثير خود قرار دهند، با مرگِ انسان فعاليت حيات مندِ آن باكتري ها بر بدن انسان غلبه مي كند و بدن را تجزيه مي نمايند ولي علت آن که در حال حاضر باكتري ها بدن ما را تجزيه نمي کنند آن است که بدن ما توسط نفس ناطقه در حيات است و آن حيات آن قدر قدرت دارد که مانع غلبه ي حيات باکتري ها و تأثير آن ها بر بدن ما  شود، ولي اگر بدن انسان ضعيف شود، حيات آن باكتري ها مؤثر مي افتد و نه تنها در تجزيه ي بدن ها بعد از مرگ مؤثر خواهد بود حتي در هنگام زندگي دنيايي اگر حيات نفس ناطقه  - به جهت غفلت از توحيد و توجه به کثرات- از حيات باکتري ها ضعيف تر شود با تأثير آن ها بر بدن، انواع بيماري ها در بدن ما ظاهر مي شود.