هر مبلغی که به منطقه ای برای تبلیغ دین می رود، طبعا دوست دارد که در مدتی کوتاه(مخصوصا در طرح هجرت بلندمدت)، اهالی مسجد او زیاد شده و کار تبلیغ او بالا بگیرد. اما گاهی علیرغم زحمت مبلغ، ممکن است نتیجه مطلوب حاصل نشود، در اینجا مبلغ نباید ناامید شود و روحیه خود را از دست بدهد.
مبلغ باید متوجه باشد که پیامبری مثل حضرت نوح(علی نبینا و آله و علیه السلام) 950 سال در میان قوم خود تبلیغ کرد ولی نتیجه مطلوب را نیز به دست نیاورد. «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلىَ‏ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا؛ و ما نوح را بسوى قومش فرستاديم؛ و او را در ميان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ كرد.»[1] این پیامبر بزرگ الهی در این 950 سال، فقط توانست 80 نفر را هدایت کند.[2]
نکته خیلی مهم: البته ایمان نیاوردن مردم زمان حضرت نوح(علیه السلام) به خاطر کافر بودن آنها بود، ولی بی اقبالی مردم به سوی مبلغان دینی، ممکن است بر اثر کم کاری مبلغ و یا حاصل موانع موجود در منطقه، مانند بیکاری و غیره باشد. بنابراین مبلغ دینی باید با رصد عدم اقبال مردم به سوی مسجد و منبر، زمینه های گرایش مردم را فراهم سازد، و در این بین نکته ای که همواره باید مد نظر مبلغ دینی باشد، این است که از عدم اقبال موقتی مردم و موانع و مشکلات در مسیر جذب مردم، چندان مایوس نشوند.
----------
پی نوشتها:
1ــــ عنکبوت/14

2ـــ تفسیر نمونه، ج16، ص229