با نشاط بودن و شوخ طبع بودن، یکی از مواردی است که مبلغین دینی باید در حد متعارف به آن توجه داشته باشند، اما مراقب آسییب های آن نیز هم باید باشند.
این نکته(شوخ طبع بودن) بیشتر برای مبلغینی کاربرد دارد که با جوانان و نوجوانان سر و کار دارند. ممکن است جوان و نوجوان مخاطب، از فرزندان میزبان مبلغ باشند و یا دانش آموز و دانش جو(تبلیغ در مدارس و دانشگاه ها) باشند.
ممکن است یک مبلغ در حین شوخی با جوانان، احساس خودمانی بودن کند و مسائل زناشویی را پیش بکشد، و یا جوانان و نوجوانان حاضر در جلسه او را به شوخی و خنده به این وادی بکشانند؛ بدون شک مدیریت مبلغ بر شوخ طبعیهای خود، دامنه آسیب ها را کاهش می دهد و  عامل حدیث امام صادق(علیه السلام) خواهد شد، که فرمود: «از شوخى(زیاد)‏ بپرهيزيد زيرا آبرو را بريزد و شكوه و بزرگى مردان را ببرد (مراد اينست كه در مزاح حد اعتدال را نگهداريد و زياده روى نكنيد).»[1]
-----------
پی نوشت:
1ــ أصول الكافي / ترجمه مصطفوى،  ج‏4، ص 488