دست و دل باز بودن، یکی از صفات خیلی پسندیده است که باید طلاب و روحانیون، علی الخصوص مبلغین دینی از آن استفاده کنند.
وقتی که یک روحانی در اعیاد و مناسبتهای مذهبی، به دیگران عیدی می دهد، یا در بالای منبر، سوالی مطرح می کند و به برندگان آن را جایزه می دهد، این عمل او جذب کننده است و از طرف دیگران بی جواب نمی ماند. «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ‏ إِلاَّ الْإِحْسانُ‏؛ آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟»[رحمن/60]
نکته مهم: البته اخلاق و رفتار درست مبلغ دین، جذب کننده مردم است و عیدی دادن و جایزه دادن، یک عنوان فرعی دارد. به عبارت دیگر، اخلاق و رفتار دینی است که ماندگار است و نه عیدی دادن، اما نقش عیدی دادن و دست و دل باز بودن نیز نقش کمی نیست و نباید از آن غافل شد.