بخشی از مخاطبان مبلغان در سفرهای تبلیغی، پیران هستند که باید آنها را احترام گذاشت. مخصوصا در مواقعی که بین پیران منطقه تبلیغی با مبلغان، اختلاف نظری پیش آید.
چون افراد پیر منطقه تبلیغی، مبلغین زیادی دیده اند و پای منبرهای زیادی نشسته اند، طبعا نظرات و نقدهایی هم دارند و آن را ممکن است به سمع و نظر مبلغین رسانند. در این موارد، مبلغین باید قبل از هر چیز، حرمت ریش سفیدان و پیران را نگاه دارند. امام سجاد(علیه السلام) می  فرماید: «حق الکبیر توقیرهُ لِسنَّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ فی الاسلام؛ حق آنکه بزرگتر است این است که او را به خاطر سنش احترام کنی و او را به خاطر اینکه بر تو در مسلمانی پیشی داشته است، بزرگ شماری.»[1] اگر چه مبلغان، به پیران(و همه) احترام می گذراند، اما در وقتی که شخص پیر و سالخورده ای، مثلا از منبر مبلغ انتقاد می کند، برخورد او در آن موقع، ارزش و جایگاه مطلوب خود را پیدا می کند.
نکته: البته باید در کمال احترام گذاشتن به پیران منطقه تبلیغی، نقدهای آنها را جواب داد. چه بسا برخی از نقدهای آنها به منبر مبلغ منطقه، وارد نباشد و به عبات دیگر، نظر شخصی باشد.
------------
پی نوشت:
1ــ تحف العقول ص 270