آیت الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به نقل از آیت  الله  العظمی آسیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می فرمودند: این  که خداوند بیان فرمود: «وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ» و بعد در تکمیل این آیه بیان شد: «فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ» هر چه خودت می دانی تصمیم بگیر - برای این بود که پروردگار عالم دید این ها نمی فهمند. وقتی گفته می شود: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى‏ بَيْنَهُمْ» این ها باید بگویند: یا رسول الله! شما عقل کلّ هستید، مگر کسی می تواند در برابر عقل کلّ تصمیم گیری کند؟! این حماقت محض است که منِ جاهل بیایم در مقابل عقل کلّ اظهارنظر کنم و بگویم این کار را بکنید. عقل کلّ بهتر می فهمد یا من که بخواهم به عقل کلّ مشورت بدهم؟! این بحث بسیار واضح است. اصلاً اگر عقل کلّ حرف من را بپذیرد، آن  وقت باید به خود عقل کلّ شک کرد.
وقتی امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) فرمودند: قرآن ها را بزنید؛ می دانستند که این ها نمي فهمند و در آخر هم اعتراض کردند. بعد از آن ایشان فرمودند: ابن  عبّاس حَکَم باشد، باز هم اعتراض کردند و گفتند: مگر قرآن نفرموده: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى»، ابن  عبّاس از فامیل های توست و ما او را به عنوان حَکَم نمی پذیریم. لذا ابوموسی اشعری براساس شورا به وجود آمد، نه براساس عقل کلّ.
این را بدانید هیچ موقع در شورا عقل کلّ وجود ندارد، عقل کلّ فقط در معصوم(عليه الصّلوة و السّلام) است.
مثل این است که کسی که در رشته مقاوم سازی تحصیلات عالیّه دارد، به یک روستا برود و بگوید: ما می خواهیم مقاوم سازی کنیم، شما هم بیایید مشورت به ما بدهید!