ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارانت پر ثمر گشته
ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارانت پر ثمر گشته

آه و واويــــلا... كو جهان آرا
نور دوچشمان تر ما

ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارانت پر ثمر گشته
ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارانت پر ثمر گشته

آه و واويلا... كو جهان آرا
نور دوچشمان تر ما »

اي نخل غلتيده به خون
اشكي از شادي
هم چو من بفشان ... روز آزادي

خيل ياران را ... خيز و ياري كن
دشت شادي را ... آبـياري كن

نخل در آ تش شعله ور
گر چه شد بي سر
نو بتي د يگر گشته بار آور
شهد پيروزي خوشـهء خرما
زورق و من ... ماهي و دريا

ممد نبودي ببيني
گريهء باران لاله روياند از تربت ياران
گشته آبادان هرچه ويران شد
تربـت ياران گلباران شد

«ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارا نت پر ثمر گشته
ممد نبودي ببيني شهر آزاد گشته
خون يارا نت پر ثمر گشته
آه و و ا و يـــلا... كو جهان آرا
 

----------------------------------------------

نوحه معروف «ممد نبودی ببینی» که بارها و بارها از رادیو و تلویزیون پخش شد اما کسی نمی‌داند که این نوحه به یک ملودی بوشهری است 
که سال‌ها پیش توسط جهانبخش کردی زاده (بخشو) در ایام محرم و صفر خوانده می‌شده است.
کافی است چشمانت را ببندی و به نوای ماندگاری دل بسپاری که بسیاری را با خود همراه کرد و به جبهه ها کشاند. محمد جهان آرا را ببینی و همه مردان مردی که از جان و مال خود گذشتند تا خرمشهر، بار دیگر، خرم شود و بخشی از مام وطن. یارانی که غریبانه پر گشودند تا من و تو بهتر و آسوده‌تر زندگی کنیم و یادشان را گرامی داریم بی خبر از آن که با تن سپردن به روزمرگی ها نام و خاطره شان را فراموش کردیم. اما هنوز هم با شنیدن نوحه «ممد نبودی ببینی» خاطرات بسیاری در ذهن‌مان نقش می‌بندد و همچنان این ملودی تاثیرگذار است.

نوحه «ممدنبودی ببینی»، آن‌گونه که محسن شریفیان، پژوهشگر موسیقی بوشهری می‌گوید به یک ملودی نوحه بوشهری برمی‌گردد که سالها پیش توسط جهانبخش کردی زاده (بخشو) در ایام محرم و صفر خوانده و اصل آن با مطلع «لیلا بگفتا ای شه لب تشنه‌کامان/ دستم به دامان، آقا الامان» آغاز می‌شده است.

سال 1349، ناصر تقوایی با ساخت مستند «اربعین» به ارائه تصویری شاعرانه از مراسم سوگواری در بوشهر پرداخت و نه تنها نوای دلنشین جهانبخش کردی‌زاده را ماندگار کرد که بخشی از آداب و رسوم مردم بوشهر به هنگام سوگواری و نوحه‌خوانی‌هاشان را به مردم علاقه‌مند شناساند.

نوحه «لیلا بگفتا...» نیز یکی از همین نوحه ها بود. حالا دیگر تنها بوشهری‌ها، جذبه صدای بخشو را نمی‌شناختند و مردم شهرهای دیگر هم دلشان می‌خواست محرم و صفر به بوشهر بیایند، صدای بخشو را بشنوند، بر گرد او حلقه زنند و با ریتم هماهنگ سنج و دمام، به این‌سو و آن سو روند.

به جرات می توان گفت بخشو در کنار سلیم موذن زاده اردبیلی و چند نفر دیگر ماندگار ترین صداهای نوحه خوانی ایران هستند.

سوم خردادماه 1361 خرمشهر، آزاد شد. همزمان با آزادسازی خرمشهر، جواد عزیزی که خود یکی از رزمندگان بود، شعر تازه‌ای در رثای محمد جهان آرا، فرمانده لشکر خرمشهر سرود که بر مرکب نوحه بخشو با مطلع «شاه گفتا ای شه لب تشنه کامان» سوار کرد؛ سرودی که با صدای غلام کویتی‌پور به گوش من و تو رسیداین‌گونه آغاز می‌شد: «ممد نبودی ببینی/ شهر آزاد گشته/ خون یارانت پرثمر گشته...»

کویتی‌پور، از محمد جهان آرا و رشادت‌های او خواند و خیلی زود توانست بر مخاطب خود تاثیر گذارد و احساسات او را برانگیزد. شاید به‌این خاطر بود که سال‌ها پس از او، محمدرضا علیقلی، نوحه ممد نبودی را به قالب ارکسترال درآورد؛ سرودی که این‌بار با صدای مسعود کرامتی شنیده و پخش شد.
«ممد نبودی ببینی» را کویتی پور و مسعود کرامتی خواندند و رادیو و تلویزیون بارها و بارها پخش کردند بی آن که به خاستگاه آن اشاره‌ای کنند و مسیری که این ترانه طی کرد، تا از مراسم و تکیه های عزاداری در بوشهر به فتح خرمشهر برسد را بازگویند.
بوشهری ها نیز در فتح خرمشهر همچون دیگر هم وطنان خود نقش آفرینی کردند و در طراحی این تابلو بی بدیل، نقشی شگرف داشتند و نوای ممد نبودی برای بوشهری ها که سالهای سال با ملودی آن برای امام حسین سینه زده و اشک ریخته بودند رنگ و بوی دیگر دارد.

«لیلا بگفتا ای شه لب تشنه‌کامان/ دستم به دامان، آقا الامان»باصدای کشتکار