جميع مسلمين اتفاق نظر دارند كه مهدي موعود در آخر الزمان لواي قيام مي افرازد ... .
اعتقاد به امام مهدي(ع) جزء اعتقادات شريعت اسلام و بلكه از ضروريات آن است كه در اصل آن اختلافي نيست فقط برخي از اهل سنت در تولد آن ترديد كرده اند دليل عقلي بر وجود آن حضرت اين كه عقل حكم مي نمايد كه لطف از جانب خداي تعالي امري لازم و حتمي است. لطف آن است كه خداوند وسايلي فراهم آورد كه بنده اش بتواند به او تقرّب جويد و از معصيتش باز ايستد، به حدي كه هيچ راه عذري براي كسي باقي نگذارد، بدون اينكه اجباري در كار باشد. خداوند مي فرمايد: لئلا يكون للنّاس علي الله حجّةً؛ تا اينكه مردم بر خداوند حجت و برهاني نداشته باشند.[1]
بر اين اساس عقل به ارسال پيامبران حكم مي نمايد تا خواست خداوند را به مردمان برسانند و اموري كه آنان را به خدا نزديك يا دور مي سازد برايشان تبيين كنند.
از طرف ديگر انبيا بايد در ميان مردم به عدل حكم نمايند كه لازمه اين برپايي عدالت، منزه و معصوم بودن آنان از هر گناه و زشتي و عيبي است در امتداد رسالت مسئله جانشيني آنان مطرح مي شود كه عقل هم حكم به لزوم آن مي دهد زيرا بعد از وفات پيامبر(ص) اين وصي اوست كه بايد شريعتش را پاس دارد، آن را به همه مردم ابلاغ نمايد و تحريف و بدعت را از آن بزدايد و اجراي عدالت و گرفتن حق مظلوم از ظالم نيز از وظايف آنان مي باشد.
اين تشابه تكاليف،  همگوني خصايص را در پي دارد به اين نحو كه عصمت و تنزيه انبيا عينا در جانشينانشان ملحوظ است و نصب اين جانشين پيامبر،  به طور حتم بايد از جانب خداوند باشد ...
بنابراين طبق حتميت لزوم حجت بر زمين، در هر زماني بايد امامي معصوم وجود داشته باشد كه منصب امامت او از جانب خداي متعال معين گرديده باشد، كليه مسلمين اتفاق نظر دارند كه هيچ يك از پيشوايان و خلفا اين ويژگي ها را نداشته اند و تنها امامان دوازده گانه شيعه هستند كه بر اوج اين بلندا دست يازيدند.
شيخ مفيد مي فرمايد: از دلايل امامت قايم به حق فرزند امام حسن عسكري(ع)، اين اقتضاي عقل است كه در هر زمان بايد امامي معصوم باشد كه به كمال رسيده و بي نياز از همه مردم در احكام دين و علوم و معارف باشد؛ زيرا ممكن نيست كه مكلفين فاقد پيشواي باشند كه به واسطه وجود او به طريق خير و سعادت بروند و از فساد در امان بمانند...
اين مطلب است در باب امامت كه با وجود آن نيازي به آوردن نصوص و روايات هم نيست؛ چرا كه خود اين دليل به مقتضاي حكم عقل منصب امامت را ثابت مي كند و استدلال به آن جاي هيچ شبهه اي را باقي نمي گذارد.

منبع: آشنايي با امام زمان (ع)( ترجمه اعيان الشيعه جزء امام مهدي(ع))
--------------------------
پی نوشت:
[1] نساء، 165