رژیم عربستان سعودی در ماه مارس ۲۰۱۳ اولین جلسه محاکمه شیخ نمر را بدون اطلاع خانواده اش برگزار کرد و در آن، دادستان کل برای شیخ النمر خواستار صدور حکم اعدام شد و در همین رابطه چند اتهام ساختگی از جمله «حمایت از تروریسم» به وی نسبت داده شد.
در ادامه، اشاره ای کوتاه به زندگی نامه پر بار این روحانی مبارز شیعی شده است:

تولد و نسب

به گزارش ایرنا، شیخ نمر باقر النمر در سال ۱۳۷۹ هجری قمری در منطقه العوامیة یکی از شهرهای استان القطیف در منطقه الشرقیة چشم به جهان گشود.
او به یک خانواده والامقام در منطقه منتسب است که در آن روحانیون بی نظیر و برجسته ای همچون آیت الله شیخ محمد بن ناصر آل نمر پرورش یافته اند. خاندان النمر همچنین وعاظ و خطبای منابر حسینی سرشناسی همچون پدربزرگ پدری وی حاج علی بن ناصر آل نمر را تربیت کرده و پرورش داده است.

تحصیلات مقدماتی

شیخ نمر تحصیلات مقدماتی خود را در همان شهر العوامیة به پایان رساند و در سال ۱۴۰۰ هجری قمری مصادف با ۱۹۸۹ میلادی، برای آشنایی نزدیک تر با انقلاب اسلامی ایران و تحصیلات حوزوی، ابتدا به ایران مهاجرت کرد تا در تهران در حوزه علمیه حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه الشریف - حضور پیدا کند که در همان سال توسط آیت الله سید محمدتقی مدرسی در تهران تأسیس شده بود.
شیخ نمر پس از ۱۰ سال تحصیل در حوزه علمیه حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه الشریف -، عازم سوریه شد و در حوزه علمیه حضرت زینب - سلام الله علیها - برای ادامه تحصیلات حوزوی و علوم دینی نام نوشت و در حضور اساتید این حوزه به تحصیل پرداخت.

وی دوره کتاب های اصولی از جمله اصول الفقه مرحوم مظفر، رسائل شیخ انصاری و کفایة آخوند خراسانی را گذراند و در علم فقه نیز اللمعة الدمشقیة نوشته شهید اول، جامع المدارک خوانساری، مکاسب شیخ انصاری و مستمسک العروة الوثقی سید حکیم و دیگر کتاب های فقهی را مطالعه کرد.
شیخ نمر در طول مدت تحصیل علوم حوزوی خود در تهران و سوریه در محضر اساتید مختلفی حضور یافت، از جمله:
- بحث خارج نزد آیت الله سید محمدتقی مدرسی در تهران
- بحث خارج نزد آیت الله سید عباس مدرسی در سوریه
- بحث خارج نزد آیت الله خاقانی در سوریه
- دروس عالیه نزد علامه شیخ صاحب الصادق در تهران
- درس لمعه نزد علامه شیخ وحید افغانی
همچنین اخلاق را نزد آیت الله شیرازی در شهر مقدس قم فرا گرفت و به این ترتیب به درجات بسیار بالایی در اجتهاد دست یافت و اجازه تدریس در مراکز علوم دینی و مذهبی را پیدا کرد.

ایشان از جمله معروف ترین و شایسته ترین مدرسان علوم مذهبی و دینی در حوزه های علمیه به شمار می آید که حتی در حوزه های علمیه ایران و سوریه به تدریس کتاب هایی همچون کتاب اللمعة الدمشقیة و کتاب جامع المدارک و مستمسک عروة الوثقی و الحلقات شهید سید محمدباقر صدر پرداخته است.

شیخ نمر سال ها اداره حوزه علمیه حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه الشریف - در تهران و سوریه را برعهده داشت و تلاش بسیاری برای توسعه و پیشرفت این مراکز انجام داد.
پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبی الإمام القائم - عجل الله تعالی فرجه الشریف - را نیز در العوامیة تأسیس کرد که در واقع سنگ بنای مرکز اسلامی در سال ۱۴۲۲ هجری قمری مصادف با ۲۰۰۱ میلادی بود.

فعالیت ها و طرح های شیخ النمر

او فعالیت ها و طرح های بی شماری داشت که بر صحنه داخلی و منطقه ای تأثیر بسزایی گذاشت و تأثیرگذاری برخی از آنها از نظر دینی، فکری، اجتماعی و سیاسی بسیار چشم گیر بوده است.
شیخ النمر با برپایی نمازهای جمعه و جماعت و برگزاری سمینارهای دینی و علمی در منطقه و خارج از آن و چاپ و انتشار تحقیقات و مقالات و تأسیس حوزه های علمیه در بیداری و روشنگری افکار عمومی در منطقه عوامیه نقش بسزایی ایفا کرد.
او بارها خواستار بازسازی قبرستان بقیع در مدینه منوره شد و به همین دلیل بارها از سوی پلیس احضار شد و تحت فشار قرار گرفت.
او در سال ۱۴۲۸ در یک اقدام بی سابقه، فهرست خواسته های شیعیان عربستان را به امیر منطقه الشرقیة ارائه داد تا آنجا که سعد الفقیه به عنوان یک روحانی سنی مخالف دولت از علمای اهل تسنن عربستان خواست تا از شیخ النمر نحوه ارائه خواسته های خود را فرابگیرند.
وی در ماه محرم سال ۱۴۲۹ هجری قمری خواستار شکل گیری یک تشکیلات مخالف به نام جبهة الرشیدة شد که به گفته وی وظیفه و مسؤولیت آن مبارزه با فساد اجتماعی و تبعیض دینی و ظلم وستم سیاسی علیه پیروان اهل بیت علیهم السلام در عربستان بود.
شیخ النمر در سال ۲۰۱۱ پس از سرنگونی رژیم های حاکم بر تونس و مصر و با آغاز انقلاب مردم بحرین، ممنوعیت رسمی اعمال شده از ماه اوت سال ۲۰۰۸ از سوی مقامات سعودی در مورد ایراد سخنرانی و تدریس را در هم شکست و از تحولات شکل گرفته در طی فرآیند موسوم به بهار عربی سود جست و سخنرانی های خود را با سخن گفتن از آزادی سیاسی با محوریت تغییر سیاسی آغاز کرد.
جوانان القطیف در سایه شرایط سیاسی به وجود آمده در منطقه در آغاز سال ۲۰۱۱ با برپایی چند راهپیمایی خواستار آزادی ۹ تن از زندانیان سیاسی شدند که در آن زمان ۱۶ سال از بازداشت آنها سپری شده بود و تحت عنوان زندانیان فراموش شده از آنها نام برده می شد.
با ورود نیروهای اشغالگر سعودی موسوم به سپر جزیره به بحرین، دایره اعتراضات و فعالیت های سیاسی در القطیف عربستان رو به گسترش گذاشت.
رژیم سعودی نیز، در مقابل، صدها تن از جوانان را به اتهام ارتباط داشتن با اعتراضات شکل گرفته بازداشت کرد. شیخ النمر با تمام قدرت، از حق توده ها در اظهار نظر و اعتراض به دفاع برخاست.
وقتی منطقه القطیف می خواست چهره خشن به خود بگیرد و نیروهای امنیتی بر اساس یک نقشه از پیش طراحی شده در نظر داشتند حرکت جوانان العوامیة را به شدت سرکوب کنند، شیخ النمر از جنبش جوانان خواست تا در آن شب تظاهرات برگزار نکنند.
وی بدین ترتیب از کشته شدن جوانان العوامیة جلوگیری کرد و نقشه شوم نیروهای امنیتی سعودی را ناکام گذاشت.
وی در سخنرانی تاریخی خود بر لزوم مسالمت آمیز بودن جنبش جوانان منطقه الشرقیة عربستان تأکید کرد.
حوادث اکتبر ۲۰۱۱ که به حوادث العوامیة شهرت یافت، نقش رهبری شیخ النمر را به اثبات رساند و به روشنی به حکمرانان سعودی نشان داد که او رهبر جنبش مردمی در این منطقه است.
رژیم سعودی بر سرکوب شدید جنبش مردمی در عربستان اصرار و پافشاری کرد و به همین دلیل النمر بر مواضع و رویکرد خود شدت بخشید و به صراحت با سیاست تبعیض آمیز ریاض و سرکوب آزادی بیان و انحصار ثروت و قدرت در عربستان ابراز مخالفت کرد.
نخستین بازداشت شیخ نمر به ماه می ۲۰۰۶ میلادی بازمی گردد، هنگامی که شیخ به محض بازگشت از سفر کوتاه مدتش به بحرین و بازگشت به عربستان، به دلیل مشارکت در همایش بین المللی قرآن کریم از سوی نیروهای امنیتی رژیم سعودی بازداشت شد.
اتهام شیخ این بود که در این همایش، در عریضه  ای، از رژیم سعودی خواسته بود به «قبرستان بقیع» رسیدگی کرده، مذهب «تشییع» را به رسمیت شناخته و شیوه  های آموزشی و درسی کنونی حاکم بر عربستان را تغییر داده یا لغو کند.
اما بازداشت مجدد شیخ نمر، به ۲۳ آگوست ۲۰۰۸ میلادی بازمی  گردد که در شهر القطیف به دست نیروهای امنیتی رژیم سعودی بازداشت شد. این بار اتهام شیخ برای بازداشت بنابر ادعای رژیم سعودی درخواست از شیعیان مناطق شرقی عربستان برای آماده شدن به منظور دفاع از خود و جامعه خویش بود که رژیم ادعا می  کرد، این سخنان نمر به معنی تحریک شیعیان عربستانی برای جدایی از حکومت مرکزی بود.
این روحانی برجسته عربستانی یک بار دیگر در مارس ۲۰۰۹ میلادی بازداشت شد و البته آخرین بازداشت وی نیز نبود.
شیخ نمر بار دیگر در سال ۲۰۱۲ بازداشت شد و در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۴ ( ۲۳ مهرماه سال ۹۳) به اتهام انتقاد از رژیم سعودی به اعدام محکوم شد.
نیروهای سعودی در ۸ ژوئیه ۲۰۱۲ بر سر راه ایشان کمین کردند و به سوی خودرویش اقدام به تیراندازی کردند که در نتیجه آن چهار گلوله به پای راست وی اصابت کرد و به دنبال آن او را، که بیهوش شده بود، از محل ارتکاب جرم ربودند و به بیمارستان نظامی در الظهران و سپس به بیمارستان نیروهای امنیتی در ریاض و به دنبال آن زندان الحائر انتقال دادند.
رژیم آل سعود پس از ۹۵۰ روز به پزشکان اجازه داد چهارمین گلوله را از پای شیخ النمر خارج کنند.
این گلوله، که از زمان بازداشت شیخ نمر در پای وی باقی مانده بود، علاوه بر شکنجه و درد سه ساله، باعث بیماری های دیگری نیز برای وی شده بود.

نامه شیخ شهید به مادرش پیش از شهادت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی رهبر فقید شیعیان عربستان، پس از آنکه خبر قطعیت حکم اعدام شیخ نمر منتشر شد، وی نامه ای خطاب به مادر خود نوشت.
بر اساس اعلام پایگاه اطلاع رسانی شهید شیخ نمر النمر، متن نامه وی به شرح ذیل است:
مادر صبورم ...
سلام؛
در هر حال و شرایطی که هستیم باید شکرگزار خداوند بوده و تسلیم آنچه که برای ما مقدر می کند، باشیم.
ای مادر! آنچه پروردگار هستی برای ما مقدر می سازد، بدون شک بهتر از آن چیزی است که ما برای خودمان در نظر می گیریم. ممکن است ما چیزی را انتخاب کنیم، اما بدون تردید خداوند بهتر از آن چیز را برای ما برمی گزیند. ما به درگاه خداوند دعا می کنیم تا آنچه را که خیر است بر ما ارزانی دارد.
همه چیز در این دنیا بر اساس اراده و مشیت الهی مقدر می شود و هیچ قدرتی یارای ایستادگی در برابر اراده الهی را ندارد و در عین حال هیچ کس نمی تواند بدون اراده پروردگار عالم، قدم از قدم بردارد.
مادر عزیزم! خداوند در این عالَم بر همه کس و همه چیز نظارت دارد و اراده او همه چیز را فرا گرفته است و همین برای ما کافی است.
مادر عزیزم! خداوند تو و همگان را در پناه خود حفظ فرماید!
شیخ نمر النمر

منابع: 
PressTV 
خبرگزاری مهر